1950 SONRASI ERZİNCAN’DA EĞİTİM

Yıl 2017, Cilt: 14 Sayı: 39, 244 - 254, 23.10.2017

Bülent Arı , Mustafa Burak Top

Öz

Eğitim, bir milletin kültürünün geleceğe aktarılmasını, aynı zamanda o
toplumun bireylerinin çağdaş değerlere ve becerilere ulaşmasını sağlayan bir
süreçtir. Eğitim, bireylerin kişisel ve mesleki gelişimlerinde önemli rol
oynadığı için bir ülkenin gelişmişlik düzeyini belirleyen birçok faktörle
ilişkilidir. Bu bağlamda bir ülkenin eğitim politikaları ve vatandaşlarına
sunduğu eğitim hizmetleri oldukça önemlidir. Bu araştırmanın amacı okur-yazar
oranı, ilköğretim, ortaöğretim ve yükseköğretim kapsamında yıllara göre okul
sayısı, öğrenci sayısı, öğretmen sayısı, öğretmen başına düşen ortalama öğrenci
sayısı gibi nicel veriler ile 1950 yılı
sonrasında Erzincan’daki eğitimin değişimini incelemektir. Çalışma betimsel bir
araştırma olup veri toplama tekniği olarak belgesel tarama tekniği
kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda Erzincan’da örgün eğitimin her
kademesinde okul, öğrenci, öğretmen sayısının arttığı görülmektedir. Bununla
birlikte son yıllarda öğretmen başına düşen ortalama öğrenci sayısında azalma
olmuştur. Bu ortalamalar Türkiye ortalamasının altında yer almaktadır. Elde
edilen verilerde 2006 yılında Erzincan Üniversitesi’nin kurulması ile yükseköğretim
düzeyindeki öğrenci ve öğretim elemanı sayısında önemli bir artış olduğu
görülmektedir.  

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Erzincan, Erzincan'da eğitim

Kaynakça

• Adem, M. (1981). Cumhuriyet Dönemi Eğitiminde Sayısal Gelişmeler. Eğitim ve Bilim. 12-20.
• Aslan, A. K. (2001). Eğitimin Toplumsal Temelleri. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 16-30.
• Balay, R. (2004).”Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61-82.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara. Pegem Akademi.
• Cumhuriyetin 50. Yılında Erzincan 1973 İl Yıllığı. Ayyıldız Matbaası. Ankara.
• Dinçer, M. (2003). “Eğitimin Toplumsal Değişme Sürecindeki Gücü”, Ege Eğitim Dergisi, 3 (1), 102-112.
• Erçelebi, H. (2000). Sekiz Yıllık Zorunlu Eğitimin İçinin Doldurulması. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 91-97.
• Erzincan İl Yıllığı 1967. Ayyıldız Matbaası. Ankara.
• Karasar, N. (2007).Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara. Nobel Yayın Dağıtım.
• Kara, M. (Komisyon Başkanı). Erzincan ’90. Aydoğdu Ofset Matbaacılık. Ankara.
• Memişoğlu, S.P. ve İsmetoğlu, M. (2013). Zorunlu Eğitimde 4+4+4 Uygulamasına İlişkin Okul Yöneticilerinin Görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 14-25.
• Öğülmüş, S. ve Özdemir, S. (1995). Sınıf ve Okul Büyüklüğünün Öğrenciler Üzerindeki Etkisi. Eğitim Yönetimi Dergisi, Sayı: 2.
• Sağ, V. (2003). Toplumsal Değişim ve Eğitim Üzerine. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 27(1), 11-25.
• TÜİK (2014). Seçilmiş Göstergelerle Erzincan 2013. Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası. Ankara.
• Uludağ, Z. ve Odacı, H. (2002). Eğitim Öğretim Faaliyetlerinde Fiziksel Mekan. Milli Eğitim Dergisi. Sayı 153-154.
• Yaman, E. (2006) Eğitim Sorunlarından Bir Boyut: Büyük Sınıflar ve Sınıf Yönetimi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(3), 261– 274.
• Yaman, H. (2009). İlköğretim Türkçe Dersi Programı’nın Kalabalık Sınıflarda Uygulanabilirliğine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 9 (1), 329-359
• Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2011). Öğretmen Adaylarının Türk Eğitim Sisteminin Sorunlarına İlişkin Görüşleri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8 (1), 942– 973.