The Difficulties of Teachers Working In The Field Of Special Education in Preparing Individualized Education Program (IEP)

Yıl 2020, Cilt: 15 - Sayı: 10 Yıl Özel Sayısı, 5121 - 5148, 30.06.2020

Yahya Çıkılı Akın Gönen Özlem Aslan Bağcı Hamza Kaynar

https://doi.org/10.26466/opus.659506

Cited By: 9

Öz

In this study, the aim is to examine the difficulties experienced by teachers working in the field of special education during the preparation of Individualized Education Program (IEP) in terms of various variables. The research was carried out with the survey model, one of the quantitative research methods. The research was carried out on 292 participants who work in various provinces of Turkey. In order to collect data, the Scale of Determining the Difficulties in the Preparation of IEP developed by Tike-Bafra and Kargın (2009) and tested for validity and reliability was utilized. In the analysis of the data obtained from the scale, arithmetic mean, percentage and frequency were used from descriptive statistics. In addition, t-test and Anova tests were used for the sub-purposes of the study. As a result of the analysis, the teachers who participated in the research had lack of information about the functional characteristics of the students and their needs, and the difficulties of preparing the IEP according to the service period of the teachers, their level of education and in-service training, and the sharing of the information and responsibilities with the team members during the IEP preparation of the teachers. It can be stated that they had difficulties. According to these results, it is possible to include studies to develop teachers' knowledge and skills in preparing functional IEP, and work on sharing the duties and responsibilities of BEP team members.

Anahtar Kelimeler

Individualized education program (IEP), IEP preparation, Special education, Private education institutions

Özel Eğitim Alanında Görev Yapan Öğretmenlerin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı (BEP) Hazırlama Konusunda Yaşadıkları Güçlükler

Öz

Bu araştırmada özel eğitim alanında çalışan öğretmenlerin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı (BEP) hazırlama süreciyle ilgili yaşanılan güçlüklerin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlandı. Araştırma, nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli ile gerçekleştirildi. Araştırma, Türkiye'nin çeşitli illerinde görev yapan 292 katılımcı ile gerçekleştirildi. Araştırmada veri toplamak amacıyla Tike-Bafra ve Kargın (2009) tarafından geliştirilerek geçerlik güvenirlik çalışması yapılan “BEP Hazırlama Sürecinde Karşılaşılan Güçlükleri Belirleme Ölçeği” kullanıldı. Ölçekten elde edilen verilerin analizinde betimsel istatistiklerden aritmetik ortalama, yüzde ve frekans kullanıldı. Ayrıca çalışmanın alt amaçları doğrultusunda t- testi ve Anova testlerinden de faydalanıldı. Yapılan analizler sonucunda araştırmaya katılan öğretmenlerin öğrenci özellik ve ihtiyaçları ile ilgili işlevsel BEP hazırlama ile ilgili bilgi eksikliklerinin olduğu, öğretmenlerin hizmet süreleri, branş ve hizmet içi eğitim alma durumlarına göre BEP hazırlama güçlüklerinin farklılaşmadığı, öğretmenlerin BEP hazırlama üsrecinde ekip üyeleri ile bilgi ve sorumlulukların paylaşılması ile ilgili güçlük yaşadığı ifade edilebilir. Elde edilen bu sonuçlara gore öğretmenlerin işlevsel BEP hazırlama konusunda bilgi ve becerileni geliştirmeye dönük çalışmalara, BEP ekip üyelerinin görev ve sorumlulukları paylaşım ile ilgili çalışmalara yer verilebilir.

Anahtar Kelimeler

Bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP), BEP hazırlama, Özel eğitim, Özel eğitim kurumları

Kaynakça

• Akçamete, G., Kaner, S. ve Sucuoglu, B. (1998). Engelli ve engelli olmayan çocuklarla çalışan öğretmenlerin tükenmişlik ve iş doyumu düzeyleri arasındaki ilişkinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi. VI. Ergonomi Kongresi. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları.
• Arslantas, S., Kurnaz, A., Koçak, F., Çalıkçı, N.M., ve Durdal, İ.(2010). 18. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nden Yansımalar. Bugünden geleceğe özel eğitim. H. Sarı (Ed.). Özel eğitime ihtiyacı olan bireylerle çalışan öğretmenlerinin bireysel eğitim planlarının hazırlanması ve uygulanması ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi. (s.167-178). Konya: Master Fotokopisi.
• Avcıoğlu, H. (2011). Zihin engelliler sınıf öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) hazırlamaya ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 12(1), 39-53.
• Avcıoğlu, H. (2012). Rehberlik ve Araştırma Merkez (RAM) müdürlerinin tanılama, yerleştirme-izleme, bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) geliştirme ve kaynaştırma uygulamasında karşılaşılan sorunlara ilişkin algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 12(3), 2009-2031.
• Barnard-Brak, L. ve Lechtenberger, D. (2010). Student IEP participation and academic achievement across time. Remedial and Special Educa tion, 31(5), 343-349.
• Borg, W.R. Gall, J.P. ve Gall, M.D. (1993). Applying educational research: A practicalguide. White Plains. NY: Longman.
• Clark, S. G. (2000). The IEP process as a tool for collaboration. Teaching Exceptional Children, 33(2), 56-66.
• Çetin, Ç. (2004). Özel eğitim alanında çalışmakta olan farklı meslek grubundaki eğitimcilerin yaşadığı güçlüklerin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(1).
• Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim okulu 1-5. sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi olan öğrenci için bireyselleştirilmiş eğitim programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğretmenleri veyöneticilerinin görüşlerinin belirlenmesi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
• Fiscus, E. D. ve Mandell, C. J. (1997). Bireyselleştirilmiş Eğitim programlarının geliştirilmesi. Ed. G. Akçamete, Çev. H. G. Şenel, E. Tekin. Ankara: Özkan Matbaacılık.
• Gürsel, O. (2003). Uzun ve kısa dönemli amaçların belirlenmesi ve yazılması. Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi içinde (s.81-98). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Hettleman, K. R. (2004). The road to nowhere the illusion and brokenpromises of special education in the Baltimore city and other public school systems. The Abell Report, 17(4), 1-6.
• İdin, Ş. (2016). Individualized education programs in teacher practices. SDU International Journal of Educational Studies, 3(1), 1-7.
• İlik, Ş. Ş. (2019). Üstün yetenekli öğrencilerin eğitiminde görev yapan öğretmenlerin bireyselleştirilmiş eğitim programları hazırlamaya uygulamaya ve izlemeye yönelik görüşlerinin değerlendirilmesi. Kastamonu Education Journal, 27(2), 485-495.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kırcaali-İftar, G. (1998). Ozel gereksinimli bireyler ve özel eğitim. S. Eripek, (Ed.), Özel Eğitim (1-13.). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıkoğretim Fakültesi Yayınları.
• Küçüker, S., Kargın, T. ve Akçamete, G. (2002). Rehberlik ve araştırma merkezi elemanlarının özel eğitim hizmetleri yönetmeliğine ilişkin görüşlerinin ve yeterlilik algılarının geliştirilmesi. Educational Sciences and Practice, 1(1), 101-113.
• Özel eğitim hakkinda kanun hükmünde kararname ve özel eğitim hizmetleri yönetmeliği (18 Ocak 2000.). Resmi Gazete, Sayı:23937.
• MEB (2006). Öğretmenlik mesleği genel yeterlilikleri. Ankara. Öğretmen Yetiştirme ve Eğitim Genel Müdürlüğü.
• MEB (2018). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. Ankara. MEB Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
• Menlove, R., Hudson, P. ve Suter, D. (2001). A field of iep dreams Increasing general education teacher participation in the İEP development process. Teaching Exceptional Children, 33(5), 28-33.
• Odluyurt, S. (2019). Kaynaştırma ve Bütünleştirme Nedir?. E.Sema Batu, (Ed.), Kaynaştırma Ortamlarında Uygulamalar içinde (s.1-16). Eskişehir:Anadolu Universitesi Acıkoğretim Fakultesi Yayınları.
• Öztürk, C. Ç. ve Eratay, E. (2010). Eğitim uygulama okuluna devam edenzihinsel engelli öğrencilerin öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı hakkında görüşlerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 10, 145-159.
• Özyürek, M. (2014). Bireyselleştirilmiş eğitim programını geliştirme ve temelleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Pacer Center. (2018). A Guide to the individualized education Program (IEP) for MinnesotaParents. 2018 Edition PACER Center, Inc.
• Rosas, C. E. ve Winterman, K. G. (2012). The use of a rubric as a tool to guide pre-service teachers in the development of IEPs. Journal of the American Academy of Special Education Professionals, 136, 147.
• Sarı, H. ve İlik, Ş. Ş. (2016). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı. Ankara: Eğiten Kitap.
• Smith, S. W. ve Brownell, M. T. (1995). Individualized Education Program: Considering the broad context of reform. Focus on Exceptional Children, 28(1), 1.
• Söğüt, A. D. ve Deniz, S. (2018). Sınıf öğretmenlerinin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı (BEP) hazırlamada karşılaştıkları güçlükler ve kaynaştırma uygulamalarına ilişkingörüşlerinin değerlendirilmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(2), 423-443.
• Şahin, A. ve Gürler, B. (2018). Destek eğitim odasında ve kaynaştırma ortamlarında çalışan öğretmenlerin bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlama sürecinde yaşadıkları güçlüklerin belirlenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,29, 594-625.
• Şekercioğlu, B. (2010). İlköğretim ikinci kademe branş öğretmenlerinin, kaynaştırma uygulamalarında karşılaştıkları sorunlar ile ilgili görüşler.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Tike-Bafra, L. ve Kargın, T. (2009). Sınıf öğretmenleri, rehber öğretmenler ve rehberlik araştırma merkezi çalışanlarının bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlama sürecine ilişkin tutumları ve bu süreçte karşılaştıkları güçlüklerin belirlenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri (KUYEB) Dergisi, 9(4), 1933-1972.
• Uğurlu, N. I. ve Kayhan, N. (2018). Sınıf öğretmenlerinin özel gereksinimli öğrencilerin eğitsel değerlendirme süreçlerine yönelik görüşlerinin incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 29, 626-669.
• Varvisotis, S., Matyo-Cepero, J. ve Ziebarth-Bovill, J. (2017). An intentionally inviting individualized educational program meeting: It can happen!. Journal of Invitational Theory and Practice, 23, 85-90.
• Vuran, S. (2007). Bireyselleştirilmiş eğitim programları. O. Gürsel (Ed.). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının geliştirilmesi içinde (s.1-10). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Vuran, S., Bozkuş-Genç, G. ve Sani-Bozkurt, S. (2017). İşbirliği ile bireyselleştirilmiş eğitim programı geliştirme süreci: Durum çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi,18(2), 165-184.
• Yılmaz, E. ve Batu, E. S. (2016). Farklı branştan ilkokul öğretmenlerinin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı, yasal düzenlemeler ve kaynaştırma uygulamaları hakkındaki görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 17(3), 247-268.
• Yıkmış, A. (2013). Özel Eğitim. S.Vuran (Ed.), Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının (BEP) Hazırlanması içinde (s.111-128.). Ankara: Maya Akademi.