Opinions and Suggestions of Preschool Teachers Regarding Educational Games and Their Use in Inclusive Settings

Yıl 2016, Cilt: 3 Sayı: 1, 45 - 58, 30.04.2016

Pelin Piştav Akmeşe , Nilay Kayhan

Öz

The game is the most appropriate learning method for children in pre-school period. In this research, as it is intended to determine the opinions and recommendations of preschool teachers working with children aged between 36-60 months about educational games and their use in learning environment, structured interview technique of qualitative research approach has been used. The data were obtained from written information and interview forms prepared by researchers. The participants have indicated that they believe that the games should be used as a teaching tool in pre-school education environment and family and environment are the two most important factors supporting the game development of a child. The teachers stating that the inclusive students are affirmatively influenced by the peers and adults taking them as a role model pointed out that they do not have any knowledge about the fields of behavioral management, classroom management, and training of language development and social skills for children with special needs so as to include these children into game. Even though they wanted to integrate inclusive students into game depending on their knowledge requirement, they have stated that they cannot intervene efficiently in classroom and behavior management as they integrate the children into game process. Therefore they have indicated that they often restructure the game themselves and integrate the inclusive student into his or her friends’ game through the intervention of an adult. Consequently, in-service training courses intended for planning, practicing and evaluation skills for developing pre-school teachers’ proficiency of game teaching should be arranged and workshops on that topics should be implemented.

Key words: Game, Pre-school education, Pre-school teachers, Inclusion

Anahtar Kelimeler

-

Okul Öncesi Öğretmenlerinin Oyunlar ve Kaynaştırma Ortamlarında Kullanımına İlişkin Görüş ve Önerileri

Öz

Okul öncesi dönemdeki çocuklar için oyun en uygun öğrenme metodudur. 36-60 ay aralığındaki çocuklarla çalışan okul öncesi öğretmenlerinin, oyunların öğrenme ortamlarında kullanımı hakkındaki görüşlerinin ve önerilerinin ayrıntılı olarak belirlenmesini amaçlayan bu çalışmada, nitel araştırma yaklaşımının görüşme tekniklerinden yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan yazılı bilgi formu ve görüşme formu ile elde edilmiştir. Katılımcılar oyunların, okul öncesi eğitim ortamlarında öğretim aracı olarak kullanılması gerekliğine inandıklarını, aile ile çevrenin çocukta oyun gelişimini destekleyen en önemli iki faktör olduğunu belirtmiştir. Oyun sırasında çocukların rol model alarak akran ve yetişkinlerden olumlu anlamda etkilendiğini belirten öğretmenler, oyuna dahil etme konusunda özel gereksinimli çocuklarla davranış yönetimi, sınıf yönetimi, dil gelişimi ile sosyal beceri eğitimi alanlarında bilgi sahibi olmadıklarını ifade etmişlerdir. Bilgi gereksinimlerine bağlı olarak, isteseler de kaynaştırmaya devam eden çocukları oyuna dahil edemediklerini, çocukların oyun sürecine dahil edilmesi konusunda sınıf yönetimi ve davranış yönetimi konularında etkili müdahale yapamadıklarını ifade etmişlerdir. Bu nedenle çoğu kez kendilerinin oyunu yapılandırıp, çocukları oyuna yetişkin müdahalesi ile dahil ettiklerini belirtmişlerdir. Sonuç olarak, okul öncesi öğretmenlerinin oyun öğretimi yeterliklerinin geliştirilmesi için planlama, uygulama ve değerlendirme becerilerine yönelik hizmet içi eğitimler düzenlenmeli, bu konuda uygulamalı çalışmalar yürütülmelidir.

Anahtar Kelimeler: Oyun, Okul öncesi eğitimi, Okul öncesi öğretmeni, Kaynaştırma

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Acer, D. (2012). Okul öncesi eğitim kurumlarının fiziksel ve eğitsel ortamları. In G. Haktanır (Ed.), Okul öncesi eğitime giriş (pp.227-256). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Adıgüzel, Ö. (2012). Eğitimde yaratıcı drama.(2. baskı). Ankara: Naturel Yayınevi.
• Akay, E., Uzuner, Y., & Girgin, Ü. (2014). Kaynaştırmadaki işitme engelli öğrencilerle gerçekleştirilen destek eğitim odası uygulamasındaki sorunlar ve çözüm gayretleri. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi - Journal of Qualitative Research in Education, 2(2), 43-68
• Aktaş Arnas, Y. (2003). Fen Eğitimi, küçük bir bilim adamı yetiştirmenin ilk adımları, Çocuk ve Aile, 42-47.
• Aral, N., Gürsoy, F., & Köksal, A. (2001). Okul öncesi eğitiminde oyun. İstanbul: Ya-pa Yayınları.
• Aral, N., Kandır, A., & Can Yaşar, M. (2000). Okul Öncesi eğitim ve anasınıfı programları. İstanbul:Ya- Pa Yayınları.
• Arı, M. (2003). Türkiye’de erken çocukluk eğitimi ve kalitenin önemi, In. M. Sevinç (Ed.) Erken çocuklukta gelişim ve eğitimde yeni yaklaşımlar (pp.31-35). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Bağlı, M.T. (1999). Televizyon ilintili çocuk oyunları üzerine bir araştırma. B. Onur (Ed). Cumhuriyet ve Çocuk: II. Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri (pp.133-138). Ankara: Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.
• Bogdan, C. R., & Biklen, S. K. (2007). Qualitative reseach for education. Boston, MA: Allyn & Bacon, Inc.
• Creswell, J.(2005). Educational Research, planning, conducting and evaluating quantitative and qualtitative research. New Jersey: Pearson Merrill Prentice Hall.
• Çakmak Güleç, H. (2012). Okul öncesi eğitimin temel ilkeleri. In. G. Haktanır (Ed.), Okul öncesi eğitime giriş (pp.111-140). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Çakmak, A., & Geçmiş, H.H. (2012). Çocukta sanat ve yaratıcılık. (1.baskı). Ankara: Vize Yayıncılık
• Çaycı, B. (2012). 2004 Yılı İlköğretim programının genel hatlarıyla incelenmesi. In F. Alisinanoğlu (Ed). İlköğretime hazırlık ve ilköğretim programları (1.baskı).(pp.155-181). Ankara: Maya Akademi.
• Çelen, N. (1999). Anne-babaların çocuğun ''Oyun Hakkı''na ilişkin tutumları. In. B. Onur & N. Günay (Eds.) Türkiye'de çocuk oyunları: Araştırmalar (pp.102-114). Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.
• Dağlıoğlu, H. E. (2012). Okul öncesi öğretmeninin özellikleri ve okul öncesi eğitime öğretmen yetiştirme. G.Haktanır (Ed.). Okul öncesi eğitime giriş (pp.39-80). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Dikici Sığırtmaç, A., & Deretarla Gül, E. (2014). Okul öncesinde özel eğitim (1. Baskı). Ankara: Vize Yayıncılık.
• Dinç, B. (2012). Okul öncesi eğitimden ilköğretime geçiş ve okul olgunluğu. In. F. Alisinanoğlu (Ed). İlköğretime hazırlık ve ilköğretim programları (1.baskı) (pp.101-133) Ankara: Maya Akademi
• EC (European Commission) (2006). Efficiency and equity in European education and training systems. Communication from the commission to the Council and to the European Parliament, 8.9.2006, COM (2006), 481 final. Retrieved December 20, 2011 from http://ec.europa.eu/education/policies/2010/doc/comm481_en.pdf(20.12.2011). Eurydice Network on Education Systems and Policies in Europe, http://eacea.ec.europa.eu/education/eurydice/index_en.php
• Elo, S., & Kyngas, H. (2008). The qualitative content analysis process, Journal of Advanced Nursing, 62 (1), 107-115.
• Ellialtıoğlu, F. M. (2005). Okul öncesi dönemde oyun ve oyun örnekleri. İstanbul: Ya-pa Yayınları.
• Gay, L., Mills, G., & Airasian, P. (2006). Educational research competencies for analysis and applications. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
• Güleç, H.Ç., & Genç, S. (2010). Okul öncesi eğitim kurumlarındaki okul aile işbirliği hakkında öğretmenler ve ailelerin görüşlerinin değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 35 (155), 158-172
• Kadim, M. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin oyun öğretimine ilişkin özyeterliklerinin incelenmesi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (2010). Günümüzde insan ve insanlar: Sosyal psikolojiye giriş (12. Baskı). İstanbul: Evrim Yayınevi.
• Kayhan, N., & Akmese, P. (2012). Examining the preschool educational institutions in European Union Countries and in Turkey. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 46, 1517-1521 doi: 10.1016/j.sbspro.2012.05.332.
• Kayhan, N., & Kılıç, D. (2014). Investigation of Science Education in Pre-school Teacher Training Programs in Turkey and Some of the European Union Countries. Cukurova University Faculty of Education Journal, 43 (2), 83-102.
• Kuru Turaşlı, N. (2012). Okul öncesi eğitimin tanımı, kapsamı ve önemi. In. G. Haktanır (Ed.) Okul Öncesi Eğitime Giriş (pp.1-23). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Mayring, P., & Mayring, P. (2000). Nitel sosyal araştırmaya giriş (Çev. A. Gümüş & M. S. Durgun). Adana: Baki Kitabevi.
• MEB (2006). Okul öncesi eğitimi genel müdürlüğü okul öncesi eğitim programı (36-72 aylık çocuklar için) kitabı. In. T. Gürkan & G. Haktanır (Eds.), Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• MEB. (2012). Okul öncesi eğitim programı, Temel Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara: http://tegm.meb.gov.tr/www/okul-oncesi-egitim-programi-ve-kurul-karari/icerik/54
• MEB (2013). Okul öncesi eğitim programı, Milli Eğitim Bakanlığı Temel Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Miles, M. B., & Huberman. M. (1994). Qualittative data analysis: An expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage
• Oğuzkan, F., & Oral, G. (1997). Okulöncesi eğitimi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
• Oksal, A. (1999). Kuşaklararası Oyun: Yetişkin ve çocuk kültürü arasında bir köprü. In. B. Onur & N. Güney (Eds.) Türkiye'de çocuk oyunları: Araştırmalar. (pp.123-128) Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.
• Oktay, A., & Unutkan, Ö.P. (2003). Okul öncesi eğitim programı uygulama rehberi: Ne yapıyorum? Neden yapıyorum? Nasıl yapmalıyım? (pp.65-66). İstanbul: Ya-Pa Yayınları.
• Özbey, S. (2006). Okul öncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin fen etkinliklerine ilişkin yeterliliklerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Öktem, Ü. (2005). Fenomenoloji ve Edmund Husserl’de apaçıklık (evidenz) problemi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü Dergisi, 45(1), 27-55.
• Piştav Akmese, P., & Kayhan, N. (2014). Investigation of parental involvement in the education of pre-school and primary school-level special needs students. Çukurova University Faculty of Education Journal, 43(2), 39-56. DOI: 10.14812/cufej.2014.0012
• Sevinç, M. (2004). Erken çocukluk gelişiminde ve eğitiminde oyun. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Şahin, F. (1998). Okul öncesinde fen bilgisi öğretimi. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Temel, F., Aksoy, A., & Kurtulmuş, Z. (2010). Erken çocukluk eğitiminde aile katılım çalışmaları. In. F. Temel (Ed.) Aile eğitimi ve erken çocukluk eğitiminde aile katılım çalışmaları (1. Baskı). (pp.328-359). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Tepe, D., & Demir, K. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin özyeterlik inançları ölçeği. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (2), 137-158.
• Ural, M. (1986). Ülkemizde okul öncesi eğitimin yeri ve önemi. 4. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitim ve Yaygınlaştırılması Semineri (pp.13-19), Ankara: Ya-Pa Yayınları.
• Ural, O., & Ramazan, O. (2007). Türkiye’de okul öncesi eğitimin dünü ve bugünü. In: S. Özdemir, H. Bacanlı & M. Sözer (Eds.), Türkiye’de okul öncesi eğitim ve ilköğretim sistemi temel sorunlar ve çözüm önerileri, Türk Eğitim Derneği.
• Yalçınkaya, M. (1996). Eğitici oyun ve oyuncak yapımı, İstanbul: Esin Yayınevi.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.