Etkileşimli Sınıf Dışı Kimya Ortamı Tasarımı ve Katılımcıların Deneyimlerinden Ortamın Etkililiğinin Değerlendirilmesi*

Yıl 2019, Cilt: 16 Sayı: 1, 278 - 314, 25.12.2019

Ayşegül Aslan , Gökhan Demircioğlu

Öz

Bu çalışmanın amacı, eğlenceli ve etkileşimli etkinlikler içeren bir sınıf dışı kimya ortamı (ESDIKO) tasarlamak, ortamın ve etkinliklerin katılımcılar üzerinde bıraktığı etkileri belirlemek ve katılımcıların gözüyle ortam ve etkinlikleri değerlendirmektir. Araştırmada, tek grup son test modeli tercih edilmiştir. Çalışma grubunu; Trabzon ilinde bulunan bir lisenin 1, 2 ve 3. sınıflarında öğrenim görmekte olan 19 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışmada, öğrencilerin ESDIKO deneyimlerini belirlemek amacıyla “Deneyim Belirleme Formu”, etkinlikleri ve kendilerini değerlendirmeleri için de “Etkinlikleri ve Kendini Değerlendirme Formu” veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Çalışma sonucunda, öğrencilerin ESDIKO’daki deneyimlerinin genel olarak pozitif yönde olduğu belirlenmiştir. Ayrıca etkileşim seviyesinin en yüksek olduğu etkinlik ünitesinin “Enjektör” ve etkileşimin en düşük olduğu etkinlik ünitesinin “İki Beyazdan Bir Sarı” olduğu tespit edilmiştir. Diğer yandan öğrencilerin çoğunun etkinliklerin vermek istediği ana mesajı, “soyut genelleme” kategorisinde açıklamaya çalıştığı belirlenmiştir. Bu sonuç, öğrencilerin basit ve karmaşık olmayan araç-gereçler kullanılarak gerçekleştirilen etkinlikleri daha çok sevdiğini, buna bağlı olarak da daha fazla etkileştiklerini göstermiştir. Etkinliklerin günlük hayatla ilişkili ve eğlenceli olmasının, temel düzeyde kimya bilgisi gerektirmesinin ve uygulamanın sınıf dışında bir ortamda gerçekleştirilmesinin de sonuçlar üzerinde olumlu etkisi olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kimya eğitimi, Okul dışı öğrenme, informal öğrenme

Designing an Interactive Out-of-Class Chemistry Environment and Assessing the Effectiveness of the Environment from the Participants’ Experiences

Öz

This study aims to design an out-of-class chemistry environment (ESDIKO) containing fun and interactive activities, to identify the effects of the environment and activities on the participants, and to evaluate the environment and activities from the point of view of the participants. In this study, single group post-test model was preferred. The participants of the study were 19 students attending 1, 2 and 3 grades in a high school in Trabzon. In the study, the “Experience Identification Form” and the "Activities and Self-Assessment Form" were used as data collection tools. First form was used to determine the experiences of the students in the ESDIKO, the latter was used for students' self-evaluation, and to evaluate the activities in the environment. As a result of the study, it was seen that students' experiences about the ESDIKO were generally positive. Furthermore, it was determined that the activity unit with the highest level of interaction was "Injector" and the activity unit with the lowest level of interaction was "Two White to Yellow". On the other hand, it was determined that most of the students tried to explain the main message of each activity in the category “abstract generalization”.This result shows that students love more to engage in activities based on simple and uncomplicated tools and thus more interact with them. It has been determined that the fact that activities are fun and relevant to everyday life, and require basic knowledge of chemistry, and the ESDIKO setting is outside the classroom have an positive impact on the results.

Anahtar Kelimeler

Chemistry teaching, Out-of school learning, informal learning

Kaynakça

• Abrahams, I. (2011). Practical work in secondary science. London: Continuum.
• Anderson, D., Kisiel, J. and Stroksdieck, M. (2006). Understanding teachers’ perspectives on field trips: discovering common ground in three countries. Curator, 49(3), 365-380.
• Anderson, D. and Zhang, Z. (2003). Teacher perceptions of field-trip planning and implementation. Visitor Studies Today, 6(3), 6-11.
• Ash, D. (2003). Dialogic inquiry in life science conversations of family groups in a museum. Journal of Research in Science Teaching, 40(2), 138–162.
• Aslan, A. (2015). Etkileşimli sınıf dışı kimya ortamı tasarımı ve etkililiğinin değerlendirilmesi. Doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Axinn, W. G. and Pearce, L. D. (2006). Mixed methods data collection strategies. Cambridge, England: Cambridge University Press.
• Bell, L. and Rabkin, D. (2002). A new model of technology education for science centers. The Technology Teacher, 62, 3, 26-28.
• Bennett, J. (Ed.). (2003). Teaching and learning science, London, UK: Continuum
• Bozdoğan, A. E. (2007). Bilim ve teknoloji müzelerinin fen öğretimindeki yeri ve önemi. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bozdoğan, A. E. ve Kavcı, A. (2016). Sınıf dışı öğretim etkinliklerinin ortaokul öğrencilerinin fen bilimleri dersindeki akademik başarılarına etkisi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 13-30.
• Bunting, C. J. (2006). Interdisciplinary teaching through outdoor education. Newzeland: Human Kinetics.
• Campbell, P.B, Jolly, E., Hoey, L. and Perlman, L. K. (2002). Upping the numbers: using research-based decision making to ıncrease diversity in the quantitative disciplines, GE Foundation Report, Fairfield.
• Cohen, L. and Manion, L. (1995). Research methods in education (4th ed.). London: Routledge.
• Demirdağ, B., Feyzioğlu, B., Ateş, A., Çobanoğlu, İ. ve Altun, E. (2010). Kimya öğretmenlerinin yenilenen 9. Sınıf kimya ders programına yönelik geliştirdikleri etkinliklerin bilimsel süreç becerileri açısından incelenmesi. IX. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi içinde (s. 58). İzmir.
• Denscombe, M. (2010). The good research guide: for small-scale research projects. (4th ed.) Maidenhead: McGraw-Hill Open University Press.
• Dierking, L. D. (1996). Contemporary theories of learning, in G. Durbin (ed.). Developing Museum Exhibitions for Lifelong Learning, London: Museums and Galleries Commision, pp. 25-9.
• Dori, Y. J. and Tal, R. T. (2000). Formal and informal collaborative projects: Engaging in industry with environmental awareness. Science Education, 84 (1), 95-113.
• Duran, E., Ballone-Duran, L., Haney, J. and Beltyukova, S. (2009). The impact of a professional development program integrating informal science education on early childhood teachers’ self-efficacy and beliefs about ınquiry-based science education. Journal of Elementary Science Education, 21(24), 53-70.
• Ertaş, H., Şen, A. İ. ve Parmaksızoğlu, A. (2011). The effects of out-of school scientific activities on 9th grade students’ relating the unit of energy to daily life. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi (EFMED), 5(2), 178-198.
• Eshach, H. (2007). Bridging in-school and out-of-school learning: formal, non formal, and ınformal education. Journal of Science Education and Technology, 16, 171-190.
• Falk, J. H. (2002). The contribution of free-choice learning to public understanding of science. Interciencia, 27, 62-65.
• Freienberg, J., Kriiger, W., Lange G. and Flint A. (2001). Chemie fürs Leben" auch schon in der Sekundarstufe I - geht das?. Chemkon, 8(2), 67-75.
• French, N. (2002). Informal science education at science city. Unpublished doctoral dissertation, University of Tulsa, USA.
• Garner, N. and Eilks, I. (2015). The expectations of teachers and students who visit a non-formal student chemistry laboratory. Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, 11(5), 1197-1210.
• Gerber, B.L., Anne M., Cavallo, L. and Marek, E. (2001). Relationships among ınformal learning environments, teaching procedures and scientific reasoning ability. International Journal of Science Education, 23(5) 535-549.
• Gilbert, J. K. (2006). On the nature of context in chemical education. International Journal of Science Education, 28(9), 957-976.
• Gilbert, J. K., Bulteb, A. M. W. and Pilot, A. (2011). Concept development and transfer in context-based science education. International Journal of Science Education, 33(6),817–837.
• Griffin, J. (1999). An exploration of learning in informal settings, National Association of Research in Science Teaching Annual Conference, Boston.
• Griffin, J. (2004). Research on students and museums: Looking more closely at the students in school groups. Science Education, 88(1), 59-70.
• Hannu, S. (1993). Science center education: motivation and learning in ınformal education. Helsinki Üniversity, Department of Teacher Education, Research report 119, Helsinki.
• İngenç, İ. ve Aytekin, K. Ü. (2010). Ortaöğretim öğrencilerinin ısı-sıcaklık konusundaki bilgilerini gündelik hayata uyarlama düzeylerinin belirlenmesi, IX. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi içinde (s. 39). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Karasar, N. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemi (25. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kelly, J. (2000). Rethinking the elementary science methods course: a case for content, pedagogy, and informal science education. International Journal of Science Education, 22(7), 755-777.
• Klemmer, C. D., Waliczek, T. M. and Zajicek, J. M. (2005). Growing minds: The effects of a school gardening program on the science achievement of elementary students. Hort Technology, 15(3), 448-452.
• Koçak, C. (2011). Kimya konularının günlük yaşam konsepti içerisinde değerlendirilmesi. Doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
• Kisiel, J. (2003). Teachers, museums and worksheets: A closer look at a learning experience. Journal of Science Teacher Education, 14(1), 3-21.
• Kisiel, J. (2005). Understanding elementary teacher motivations for science fieldtrips. Science Education, 89, 936–955.
• Lelingou, D. and Plakitsi, K. (2009). Connecting formal and non-formal astronomical learning. An integrated educational program using and inflatable planetarium permanently located in a school. In M.
• F. Taşar & G. Çakmakcı (Eds) Contemporary science education research: international perspectives, (pp. 353-358) Ankara: Pegem Akademi.
• Mahony, T. K. (2010). Connecting formal and informal learning experiences. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). University of Washington, Washington.
• Martin, S. C. (2003). The influence of outdoor schoolyard experiences on students’ environmental knowledge, attitudes, behaviors and comfort levels. Journal of Elementary Science Education, 15(2), 51-63.
• Miles, M. B., Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: A Source Book of New Methods. London: SAGE Publications.
• National Research Council (NRC). (1996). National science education standards. National Academy Press, Washington, DC.
• National Research Council (NRC). (2009). Learning science in informal environments: People, places and pursuits. Washington, DC: The National Academies Press.
• NSTA Board of Directors. (1999). NSTA Position statement: Informal science education, Retrieved November 10, 2012, from www.nsta.org/positionstatement&psid=13.
• Orion, N. and Hofstein, A. (1994). Factors that influence learning during a scientific field trip in a natural environment. Journal of Research in Science Teaching, 31(10), 1097-1119.
• Önder, İ. ve Beşoluk Ş. (2010). Lise öğrencilerinin çözünürlük ile ilgili kavramları açıklayabilme ve günlük hayattaki olaylarla ilişkilendirebilme düzeyleri, IX. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi içinde (s. 204-209). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Özsevgeç, L. C. ve Ürey, M. (2010). Sınıf öğretmenliği öğrencilerinin fen bilgilerini günlük yaşamdaki durumlara uygulayabilme düzeyleri, IX. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi içinde (s. 24-32). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Rennie, L. J. and McClafferty, T. P. (1995). Using visits to interactive science and technology centers, museums, aquaria, and zoos to promote learning science. Journal of Science Teacher Education, 175-185.
• Rennie, L. J. and McClafferty, T. P. (1996). Science centres and science learning. Studies in Science Education, 27, 53–98.
• Rennie, L. J. and Williams, G. F. (2002). Science centers and scientific literacy: Promoting a relationship with science. Science Education, 86, 706–726.
• Rix, C. and McSorley, J. (1999). An ınvestigation into the role that school-based interactive science centres may play in the education of primary-aged children. International Journal of Science Education, 21(6), 577–593.
• Silverman, D. (2001). Interpreting Qualitative Data: Methods for Analysing Talk, Text and Interaction. London: SAGE Publication.
• Tekkumru Kısa, M. (2008). Development and implementation of a “science center learning kit” designed to improve student outcomes from an informal science setting. Yüksek Lisans Tezi, Boğaziçi Üniversitesi, İstanbul.
• Tezcan Akmehmet, K., ve Ödekan, A. (2006). Müze eğitiminin tarihsel gelişimi. İTÜdergisi/B Sosyal Bilimler, 3(1), 47-58.
• Türkmen, H., Topkaç, D. D. ve Yamık, G. A. (2016). İnformal öğrenme ortamlarına yapılan gezilerin canlıların sınıflandırılması ve yaşadığımız çevre konusunun öğrenilmesine etkisi: tabiat tarihi müzesi ve botanik bahçesi örneği. Ege Eğitim Dergisi, 1(17), 174-197.
• Tütüncü, G. (2016). Lise 10. sınıf gazlar konusu ile ilgili bağlam temelli yaklaşıma dayalı hikâyelerle destekli bir öğretim materyalinin geliştirilmesi ve uygulanması. Doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• URL-1, http://www.astc.org/sciencecenters/index.htm Bilim merkezlerinin sahip olduğu başlıca özellikler. 04 Kasım 2012.
• Wellington, J. (1990). Formal and informal learning in science: the role of the interactive science centers. Physics Education, 25, 247-252.
• Wishart, J. and Triggs, P. (2010). MuseumScouts: Exploring how schools, museums and interactive technologies can work together to support learning. Computers & Education, 54, 669-678.
• Yavuz, M. ve Balkan Kıyıcı, F. (2012). İnformal öğrenme ortamlarının ilköğretim öğrencilerinin fene karşı kaygı düzeylerinin değişmesine ve akademik başarılarına etkisi: Hayvanat bahçesi örneği. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, Niğde.
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (8. Baskı) Ankara: Seçkin Yayınları.