İstanbul Şehir Üniversitesinde Arapça öğretim tecrübesi

Year 2019, Issue: 16, 244 - 248, 21.09.2019

Ali Tülü Muhammed Raşid Derşevi

https://doi.org/10.29000/rumelide.618684

Cited By: 1

Abstract

İnsanlar tarihin akışı içerisinde farklı
zorunluluklar ve hedefler neticesinde anadillerinin dışında başka dilleri
öğrenme ihtiyacı hissetmişlerdir. Bu ihtiyacı hisseden bir kimseye konuştuğu
anadilinin dışında bir dili (yabancı dil) öğretmek iyi bir planlama ve bir
süreç ister. Bu planlamada muhatap kitlenin bu dili öğrenmedeki amaç ve
ihtiyaçları göz önüne alınarak bir müfredat ve program hazırlanmalı ve yine bu
muhatap kitleye en uygun yöntem ve materyaller kullanılarak öğretim süreci sürdürülmelidir.
Yabancı dil öğretimi ile ilgili tarihi süreç içerisinde birçok yöntem, esas ve
materyal denenmiş, pek çok tecrübe elde edilmiştir. Kullanılan bu yöntem, esas
ve materyaller geliştirilerek dönemin şartlarına ve muhatap kitleye uygun
olarak müfredat ve programlar hazırlanmıştır. Biz bu makalede İstanbul Şehir
Üniversite’sinde yabancı dil olarak Arapçanın öğretiminde yararlandığımız
yöntem, esas ve materyalleri ve bunlar ışığında geliştirdiğimiz müfredat ve
program tecrübesini paylaştık.

Keywords

Arapça öğretimi, Arapça, yabancı dil, Şehir Üniversitesi

Arabic teaching experience at İstanbul Şehir University

Abstract

People felt need to learn languages other than
their mother tongue as a result of different necessities and goals throughout
history. Teaching a language (foreign language) to a person who feels this need
apart from native language requires well planning and process. In this
planning, curriculum and program should be prepared considering the aims and
needs of the audience and the teaching process should be continued by using the
most appropriate methods and materials for the audience. During the historical
process of teaching foreign languages, many methods, principles and materials
have been tried and many experiences have been gained. These methods,
principles and materials have been developed and curriculum and programs have
been prepared in accordance with the conditions of the period and the
respondent audience. In this article, we shared the methods, principals and materials
that we use in teaching Arabic as a foreign language in Istanbul Sehir
University and discussed the curriculum and experience we developed in the
light of these methods.

Keywords

Arabic teaching, Arabic, foreign language, Sehir University

References

• al-Batal, M., et-Tonsî, A., Brustad, K. (2007). el-Kitap. Washington: Georgetown University Press. al-Battal, Mahmoud - R. Kirk Belnap“Amerika Birleşik Devletlerinde Arapça Öğretimi ve Öğrenimi: Gerçekler, İhtiyaçlar, ve Geleceğe Dair Tavsiyeler”, çeviren M. Vecih Uzunoğlu, Nüsha: Şarkiyat Araştırmaları Dergisi, 2012, sayı: 35 Başkan, Ö. (1969). Yabancı dil öğretimi : ilkeler ve çözümler. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi. Bostancı, A. (2003). Ürdün Üniversitelerinde Yabancılara Arapça Öğretimi. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8, 53-97. Bostancı, A. (2005) İlâhiyat Fakültelerinde Arapça Öğretiminde Kullanılan Ders Kitapları ve Diğer Araç-Gereçlerin Tespit ve Analizi. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 11, 1-30 Civelek, Y. (1998). Türkiye’de Arapça Öğretimine Dair Bazı Teklifler -Riyad Arap Dil Enstitüsü Örneği-. Yüzüncü Yıl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, II, 2, 225-283 Deliçay, T. (2001). Arapça Öğretiminde Modüler Yöntem İle Geleneksel Yöntemin Karşılaştırılması (F. Ü. İlâhiyat Fakültesi Örneği). Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, VII, 1, 89-112. Demircan, Ö. (2013). Yabancıdil Öğretim Yöntemleri. (5. bs.). İstanbul: Der Yayınları. Demirel, Ö. (1990). Yabancı Dil Öğretimi: İlkeler, Yöntemler, Teknikler. (2. bs.). Ankara: Usem Yayınları. Demirel, Ö. (2003). Yabancı Dil Öğretimi; Dil Pasaportu, Dil Biyografisi, Dil Dosyası. Ankara: Pegem Yayınları. Doğan, C. (2006). Arapça Öğretiminde Yöntem Orijinli Problemler ve Çözüm Önerileri. Nüsha: Şarkiyat Araştırmaları Dergisi, VI, 21, 69-88 Doğan, C. (2012). Sistematik Yabancı Dil Öğretim Yaklaşımı ve Yöntemleri. İstanbul: Ensar Neşriyat. Ekmekçi, Ö. (1983). Yabancı Dil Eğitiminde Psiko-Sosyal Etmenler. Demirel, Ö. (ed.). Orta Öğretim Kurumlarında Yabancı Dil Öğretimi ve Sorunları içinde (23-26 ss.). Ankara: Türk Eğitim Derneği. el-Huli, M. A. (1982). Esalibü’t-tedrisi’l-lugati’l-Arabiyye. Riyad: Matabiü’l-Ferezdaki’t-Ticariyye. Enginarlar, H.(1983). Yabancı Dil Öğretiminde Çeşitli Yaklaşımlar ve İşlevsel Kavramsal Yaklaşım. Demirel, Ö. (ed.). Orta Öğretim Kurumlarında Yabancı Dil Öğretimi ve Sorunları içinde (45-68 ss.). Ankara: Türk Eğitim Derneği. Hafâcî, M. A. (2001). Arapça Öğretiminde Kâidelerle Edebî Metinler Arasındaki İrtibatın Önemi. Çev. Rahmi Yaran. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 20, 161-173. Halid, E. (2018). “ مبادئ في تدريس مهارة الاستماع”, Erişim adresi: http://learning.aljazeera.net/en/blogs/مبادئ-في-تدريس-مهارة-الاستماع , Hâtır, M. R., Şehhate, H. ve Azazi, A. (1990). el-Medhal ilâ tedrisi’l-lugati’l-Arabiyye ve’t-terbiyeti’d-diniyye. Kahire:Dârü’s-Sekafe. Kaçar, H. İ. (2006). İmam-Hatip Liseleri ve İlahiyat Fakültelerinde Arapça Öğretimi Üzerine Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 17, 117-133 Kocaman, A. (1983). Yabancı Dil Öğretiminde Yeni Yönelimler. Demirel, Ö. (ed.). Orta Öğretim Kurumlarında Yabancı Dil Öğretimi ve Sorunları içinde (23-26 ss.). Ankara: Türk Eğitim Derneği. Demirel, Ö. (ed.). Orta Öğretim Kurumlarında Yabancı Dil Öğretimi ve Sorunları içinde (1-11 ss.). Ankara: Türk Eğitim Derneği. Müezzin, A. D. (2016). Anadili Arapça Olmayanların Arapça Öğretiminde Başarılı Yöntem ve Stratejiler. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, XIV, 28, 97-123 Özdemir, A. (2004). İlahiyat Fakültelerinde Arapça Öğretiminin Gerekliliği, Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 10, 27-50 Özgüler, Ü. (1983). Yabancı Dil Eğitiminde Araç-Gereçlerin Kullanılması. Demirel, Ö. (ed.). Orta Öğretim Kurumlarında Yabancı Dil Öğretimi ve Sorunları içinde (134-153 ss.). Ankara: Türk Eğitim Derneği. Şakir, M. M.(t.y.). Ta’limü’l-Lügati’l-Arabiyyeti fi Düveli’l- Komnulisi’r-Rusi. Mecelletü’l-Camiati’İslamiyye, s. 373-375 Sînî, M. İ., Ebû’l-Fettah, M. H., Bedreddin, E. R., Humeyde, M. Ö. ve eş-Şa‘rani A. A. (1995). el-Kıraatü’l-Arabiyye li’l-müslimin. Beyrut: Mektebetü Lübnan. Soyupek, H. (2004). İlahiyat Fakültelerinde Arapça Öğretiminin Mesleki Öğretim Açısından Önemi ve Yöntem Sorunu. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, I, 12, 97-115 Suleyti, Z. S. (2002). Tedrisü’n-nahvi’l-Arabi fî dav’i’l-itticahati’l-hadise. Kahire: ed-Dârü’l-Mısriyyetü’l-Lübnâniyye. Usaylî, A., (2015). el-Kavaidü’l-mühimme fi’l-lügati’l-merhaliyye limüteallimi’l-Arabiyye. Sanovber A., Yüsri, İ., el-Mansur, İ., Faris (Ed.), M. H. Ebhasu mü’temer İstanbul ed-düveli es-sani ta’limu’l-lugati’l-Arabiyye li’n-natıkin bi-gayriha izaat ve mealim [Ebhasu Mü’temer İstanbul ed-Devli es-Sani Ta’limi’l-Lugati’l-Arabiyye li’n-Natıkin bi-Gayriha İzaat ve Mealim içinde İstanbul: İstanbul Araştırma ve Eğitim Vakfı (İSAR). Usta, İ. (2012). Dört Temel Dil Becerisi ve Arapça Öğretimindeki Katkıları, The Four Language Skills and Their Benefits on Teaching Arabic. The Journal of Academic Social Science Studies, V, 2, 317-326.