ÖZEL EĞİTİM ÖĞRETMENLERİNİN FEN VE DOĞA ETKİNLİKLERİ ÖĞRETİM SÜRECİNİN İNCELENMESİ

Yıl 2018, Sayı 36, 60 - 77, 03.07.2018

Sibel ER NAS Ahmet GÜLAY Murat PEHLEVAN Şenay DELİMEHMET DADA

Öz

Bu çalışmanın amacı, özel eğitim öğretmenlerinin öğrenme güçlüğü tanılı kaynaştırma öğrencileri ile fen ve doğa etkinlikleri öğretim sürecini nasıl yürüttüklerini ortaya çıkarmaktır. Çalışmada özel durum yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın örneklemini 15 özel eğitim öğretmeni oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme soruları kullanılmıştır. Görüşmelerden elde edilen veriler içerik analizine tabi tutulmuştur.  Çalışma sonucunda özel eğitim öğretmenlerinin fen ve doğa etkinliklerini tasarlarken öğrencinin performans düzeyini, gelişimsel özelliklerini, somut ve anlaşılır etkinlikleri tercih ettikleri belirlenmiştir. Özel eğitim öğretmenlerinin öğrenme güçlüğü tanılı öğrencilerle daha çok “Canlılar ve Hayat” öğrenme alanına yönelik deneyler yaptıkları sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Kaynaştırma öğrencisi, öğrenme güçlüğü, fen ve doğa etkinlikleri, özel eğitim öğretmenleri

Anahtar Kelimeler

Kaynaştırma öğrencisi, öğrenme güçlüğü, fen ve doğa etkinlikleri

Kaynakça

• Altun, T. ve Uzuner, F. G. (2016). Sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin eğitimine yönelik görüşleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 44, 33-49.
• Ataman, A. (2003). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitime giriş. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Battal, İ. (2007). Sınıf öğretmenlerinin ve branş öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin yeterliliklerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi, Afyon.
• Bender, W. N. (2008). Learning disabilities: Characteristics, identification, and teaching strategies (6th Ed.). Boston: Pearson/Allyn and Bacon.
• Bettencourt, L. U. and Howard, L. (2004). Alternatively licensing career changers to be teachers in the field of special education: Their first-year reflections. Exceptionality, 12 (4), 225-238.
• Boz, Y. (2006). Turkish pupils’ conceptions of the particulate nature of matter. Journal of Science Education and Technology, 15(2), 203-213.
• Brownell, M. T., Ross, D. D., Colon, E. P. and McCallum, C. L. (2005). Critical features of special education teacher preparation: A comparison with general teacher education. The Journal of Special Education, 38 (4), 242-252.
• Camadan, F. (2012). Sınıf öğretmeni ve sınıf öğretmeni adaylarının kaynaştırma eğitiminde BEP hazırlamaya ilişkin öz yeterliliklerinin belirlenmesi. Electronic Journal of Social Sciences, 11(39), 128-138.
• Çepni, S. (2007). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (Gözden geçirilmiş baskı). Trabzon: Celepler Matbaacılık.
• Denizli, H. (2015). Fen bilimleri dersi öğretmenlerinin ve fen bilimleri dersini alan kaynaştırma öğrencilerinin kaynaştırma eğitimi uygulamaları sürecine ilişkin görüş ve önerileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Giresun Üniversitesi, Giresun.
• Dilber, Y. (2017). Fen bilimleri öğretmenlerinin öğrenme güçlüğü tanılı kaynaştırma öğrencileri ile yürüttükleri öğretim sürecinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Doğru, S. S., Alabay, E. ve Kayılı, G. (2010). Normal gelişim gösteren ve öğrenme güçlüğü olan çocukların sözcük dağarcığı ile dili anlama düzeylerinin belirlenmesi. İlköğretim Online, 9(3), 828-840.
• Donovan, M. S. and Cross, C. T. (Eds.). (2002). Minority students in special and gifted education. Washington, DC: National Academy Press.
• Downing, J. E. and Filer, J. D. (1999). Science process skills and attitudes of preservice elementary teachers. Journal of Elementary Science Education, 11(2), 57-64.
• Doyran, F. ve Canca, I. (2013). Sorunlu öğrenci mi? Öğrenme güçlüğü olan öğrenci mi? Öğretmenler öğrenme güçlüğü hakkında ne biliyorlar? Journal of Academic Social Science Studies, 6(4), 371-389.
• Ergül, C., Baydık, B. ve Demir, Ş. (2013). Özel eğitim öğretmen adaylarının ve öğretmenlerinin zihin engelliler öğretmenliği lisans programı yeterliklerine ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 499-522.
• Esmer, B., Yılmaz, E., Güneş, A. M., Tarım, K. ve Delican, B. (2017). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma öğrencilerinin eğitimine ilişkin deneyimleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(4), 1601-1618.
• Glago, K., Mastropieri, M. A. and Scruggs, T. E. (2009). Improving problem solving of elementary students with mild disabilities. Remedial and Special Education, 30(6), 372-380.
• Hanich, L. B., Jordan, N. C., Kaplan, D. and Dick, J. (2001). Performance across different areas of mathematical cognition in children with learning difficulties. Journal of Educational Psychology, 93, 615–626.
• Jimenez-Aleixandre, M. P., Rodriguez, A. B. and Duschl, R. A. (2000). “Doing the lesson” or “doing science”: Argument in high school genetics. Science Education, 84(6), 757-792.
• Jimenez-Aleixandre, M.P., Rodriguez, B.A and Duschl, R.A. (2000). “Doing the lesson” or “Doing Science”. Argument in high school genetics”. Science Education, 84, 757-792.
• Keefe, C.H. and Keefe, D. (1993). Instruction for students ld: Alanguage model. Intervention in School and Clinic, 28(3), 172-177.
• Kırcaali İftar, G. ( 1992). Özel eğitimde kaynaştırma. Eğitim ve Bilim, 16, 45- 50.
• Kirman Bilgin, A. ve Yiğit, N. (2017). Öğrencilerin “Maddenin tanecikli yapısı” konusu ile bağlamları ilişkilendirme durumlarının incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 303-322.
• Kirman Bilgin, A., Demircioğlu Yürükel, F. N. ve Yiğit, N. (2017). The effect of a developed react strategy on the conceptual understanding of students: "Particulate nature of matter". Türk Fen Eğitimi Dergisi, 14(2), 65-81.
• Korkmazlar, Ü. (1997). Öğrenme bozuklukları (Disleksi): Ana babalara ve öğretmenlere rehber. İstanbul: Davranış Bilimleri Enstitüsü.
• Kuruyer, H. G. ve Çakıroğlu, A. (2017). Sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin eğitsel değerlendirme ve eğitimsel müdahale sürecinde görüş ve uygulamaları. Turkish Studies, 12(28). 539-555.
• Leatherman, J. M. and Niemeyer, J. A. (2005). Teachers’ attitudes toward inclusion: Factors influencing classroom practice. Journal of Early Childhood Teacher Education, 26(1), 23-36.
• Lerner, J. (2000). Learning disabilities: Theories, diagnosis and teaching strategies. Boston: Houghton Mifflin Company.
• MEGEP (2011). Çocuk gelişimi ve eğitimi; Özel eğitimde fen ve doğa etkinlikleri. Ankara: MEGEP Yayını.
• Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, (2013). Fen Bilimleri Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Ankara: MEB.
• National Joint Committee on Learning Disabilities [ NJCLD]. (2000). Professional development for teachers. Learning Disability Quarterly, 23, 2-6.
• Özmen, H. (2003). Kimya öğretmen adaylarının asit ve baz kavramlarıyla ilgili bilgilerini günlük olaylarla ilişkilendirme düzeyleri. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 11(2), 317-324.
• Patterson, M. B. (2008). Learning disability prevalence and adult education program characteristics. Learning Disabilities Research & Practice, 23 (1), 50–59.
• Pekel, D. (2010). Özel öğrenme güçlüğü olan ve olmayan çocukların üst bilişsel özelliklerinin karşılaştırılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• Pierangelo, R. and Guiliani, G. (2006). Learning disabilities: A practical appproach to foundations, assessment, diagnosis and teaching. Boston: Pearson Allyn and Bacon.
• Sadioğlu, Ö., Bilgin, A., Batu, S. ve Oksal, A. (2013). Sınıf öğretmenlerinin kaynaştırmaya ilişkin sorunları, beklentileri ve önerileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(3), 1743-1765.
• Shalev R. S., Auerbach J., Manor O. and Gross Tsur, V. (2000). Developmental dyscalculia: Prevalence and prognosis. European Child and Adolescent Psychiatry, 9, 58-64.
• Stolk, M. J., Bulte, A., De Jong, O. and Pilot, A. (2012). Evaluating a professional development framework to empower chemistry teachers to design context-based education. International Journal of Science Education, 34(10), 1487-1508.
• Şimşek, L. C. (2010). Sınıf öğretmeni adaylarının fen ve teknoloji ders kitaplarındaki deneyleri bilimsel süreç becerileri açısından analiz edebilme yeterlilikleri. İlköğretim Online, 9(2), 433-445.
• Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001). Sözel, yazılı ve diğer materyaller için içerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
• Türkmen, H. ve Kandemir, E. M. (2011). Öğretmenlerin bilimsel süreç becerileri öğrenme alanı algıları üzerine bir durum çalışması. Journal of European Education, 1(1), 15-24.
• Uçgun, D. (2003). Türkçe öğretimi açısından özel öğrenme güçlüğü. TÜBAR, 13, 203-217.
• U.S. Department of Education. (2014). 36th Annual Report to Congress on the Implementation of the Individuals with Disabilities Education Act, 2014. Washington, D.C.
• Ültay, N. and Çalık, M. (2012). A thematic review of studies into the effectiveness of context-based chemistry curricula. Journal of Science Education and Technology, 21(6), 686-701.
• Vural, M. ve Yıkmış, A. (2008). Kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin öğretimin uyarlanmasına ilişkin yaptıkları çalışmaların belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2), 141-159.
• Wellington, J. (2000). Educational research, contemporary ıssues and practical approaches. London: Continuum.