The Effect of Cooperative Learning on the Learning Approaches of Students with Different Learning Styles

Yıl 2015, Cilt: 15 Sayı: 59, 17 - 34, 15.04.2015

Esma Çolak

Öz

Problem
Durumu:
“Nitelikli öğrenmeyi nasıl sağlayabiliriz?” sorusu eğitim bilimleri alanında
yapılan çalışmaların odak noktasını oluşturan bir sorudur. Nitelikli öğrenenler
kendi öğrenme süreçlerinin farkında olan, amaca ulaşmak üzere öğrenme sürecini
planlı bir şekilde anlamlı kılmaya çalışan öğrenenlerdir. Nitelikli öğrenmeye
yönelik bu yaklaşım, öğrencilerin bir öğrenme görevine yönelik kullandığı iki
yaklaşımdan biri olan derin yaklaşım olarak da tanımlanır. Öğrenciler nitelikli
bir öğrenme sürecinden uzaklaşarak ezberlemeye ve dışsal motivasyon odaklarına
yöneldiğinde ise öğrenme yaklaşımlarının diğer bir boyutu olan yüzeysel öğrenme
ortaya çıkar. Kalıcı ve anlamlı bir başka deyişle nitelikli öğrenmeye ulaşmak
ise ancak nitelikli bir öğrenme sürecine odaklanan derin öğrenme yaklaşımını
kullanan öğrenciler için olası görülmektedir. O zaman tüm öğrencilerde bu
yaklaşıma doğru bir yönelimin sağlanması önemli görülmektedir. Ancak bireylerin
öğrenmeye yönelik farklı yolları vardır; öğrenme sürecinde rol oynayan pek çok
değişken bulunmaktadır. Bu çalışmada bu değişkenlerden biri olan öğrenme
stilleri de araştırma sürecine dahil edilmiştir. Buradaki temel gerekçe
bireylerin öğrenmeye yönelik farklı yolları olduğu ve öğretim süreci bu
stillere uyduğunda öğrenmenin sağlanacağı düşüncesidir. Bu bağlamda önemli olan
da farklı öğrenme stillerine sahip tüm öğrencilerin nitelikli öğrenmeler
sağlayabileceği, derin öğrenmeye ulaşabileceği ortamların yaratılmasıdır. Böyle
bir ortamı yaratmada en önemli faktör ise kullanılacak öğretim yöntemidir.
İşbirlikli öğrenmenin farklı öğrenme stiline sahip öğrencilerde öğrenmeyi
sağlayabildiği belirtilmektedir. Çünkü takımlar halinde çalışmak ve gerçek
yaşam bağlamlarını oluşturmak öğrencilerin kritik düşünme becerilerini arttırır
ve teoriyi uygulamaya dönüştürmelerini destekler; bu yolla derin öğrenenler
olmalarının da kapısını açar. Çünkü işbirlikli öğrenmede, etkinlikler
öğrenenlerde derin ve zengin öğrenmeyi sağlamak üzere yapılandırılır. İşte bu
özellikleri nedeni ile işbirlikli öğrenme hem öğrenme stillerine duyarlı bir
öğretim ortamı yaratmada hem de derin öğrenmeyi sağlamada önemli bir fırsat
sunmaktadır. Çalışmada ayrışık gruplar anlayışı ile farklı özellikler taşıyan
bireyleri takım çalışması içinde bir araya getiren işbirlikli öğrenme anlayışına
yönelik bir öğretim süreci düzenlenmiş ve bu yolla farklı öğrenme stiline sahip
öğrencilere ulaşılması hedeflenmiştir. Burada sorulması gereken asıl soru ise
farklı öğrenme stillerine sahip öğrencilere ulaşmak amacı ile gerçekleştirilen
bu öğretimin öğrencilerin öğrenme işine daha derinlemesine girişmelerine fırsat
sağlayıp sağlamayacağıdır. Bu noktadan hareketle çalışmada “işbirliğine dayalı
öğretim tasarımı ile ders alan öğrencilerin derin öğrenme ve yüzeysel öğrenme
yaklaşımından aldıkları puanlar öğrenme stillerine göre farklılık göstermekte
midir?” problemi odak noktasına alınmıştır.

Araştırmanın
Amacı: Çalışmada
nitelikli öğrenmenin öneminden hareketle, öğrenme stillerine duyarlı bir yapı
içeren işbirlikli öğrenmenin öğrencilerin derin öğrenmeye yönelmesini
sağlamadaki etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaç çerçevesinde iki
probleme cevap aranmıştır. (1) Öğrencilerin derin öğrenme öntest puanları
kontrol edildiğinde işbirliğine dayalı öğretim tasarımı ile ders alan
öğrencilerin derin öğrenme sontest puanları öğrenme stillerine göre farklılık
göstermekte midir? (2) Öğrencilerin yüzeysel öğrenme öntest puanları kontrol
edildiğinde işbirliğine dayalı öğretim tasarımı ile ders alan öğrencilerin
yüzeysel öğrenme sontest puanları öğrenme stillerine göre farklılık göstermekte
midir?

Araştırmanın
Yöntemi: Çalışmada
tek grup öntest sontest deseni kullanılmıştır. Deneklerin bağımlı değişkene
ilişkin ölçümleri uygulama öncesinde öntest, sonrasında sontest olarak aynı
denekler ve aynı ölçme araçları kullanılarak elde edilmiştir. Çalışma grubunun
belirlenmesinde bilgi açısından zengin durumlarda derinlemesine çalışılmasına
izin veren amaçlı örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Araştırma bir devlet
üniversitesinde pedagojik formasyon sertifika programı kapsamında Özel Öğretim
Yöntemleri dersini almakta olan 39 kişilik bir öğrenci grubu üzerinde
yürütülmüştür. Araştırmada öğrencilerin öğrenme stillerini belirlemek amacıyla,
Grasha–Riechmann Öğrenme Stilleri ölçeği kullanılmıştır. Öğrencilerin öğrenme
yaklaşımlarını belirlemek için ise üniversite öğrencileri için geliştirilen
Ders Çalışma Yaklaşımı Ölçeği kullanılmıştır. Altı hafta süreyle
gerçekleştirilen işbirlikli öğrenme uygulamasının başında öğrencilerin öğrenme
stilleri belirlenmiş, işbirlikli öğrenme uygulamasının başında ve sonunda Ders
Çalışma Yaklaşımı Ölçeği uygulanmıştır. Araştırmanın tüm denenceleri için
kovaryans analizi (Tek Faktörlü ANCOVA) kullanılmıştır. Kovaryans analizi
uygulanmadan önce dağılımın normaliği, varyansların ve regresyon doğrularının
eşitliği varsayımları karşılanmıştır. Kovaryans analizi kapsamında ortalama
puanlarının çoklu karşılaştırılmasında LSD Testi kullanılmıştır. Anlamlılık
düzeyi olarak, p < .05 değeri alınmıştır.

Araştırmanın
Bulguları: Araştırmada
derin öğrenme son uygulamasından alınan puanların öğrenme stillerine göre
anlamlı bir farklılık gösterdiği bulunmuştur. Buna göre; işbirlikli öğrenme ve
yarışmacı öğrenme stiline sahip öğrencilerin; kaçınan, bağımlı ve katılımcı
öğrenme stiline sahip öğrencilere göre derin öğrenme yaklaşımından daha yüksek
puan aldığı görülmüştür. Çalışmada yüzeysel öğrenme son uygulamasından alınan
puanlar ise öğrenme stillerine göre anlamlı bir farklılık göstermemektedir.
Ancak düzeltilmiş ortalamalar incelendiğinde özellikle kaçınan ve bağımlı öğrenme
stiline ait yüzeysel öğrenme puanlarının daha yüksek olduğu gözlenmiştir.

Araştırmanın Sonuçları ve
Önerileri:  Elde edilen
bulgular ilgili literatür bağlamında değerlendirilerek yorumlanmış; uygulayıcı
ve araştırmacılar için öneriler geliştirilmiştir. Bu kapsamda, deneysel
araştırmalarda uygulama süresinin daha uzun tutulması ve işbirlikli öğrenmenin
farklı tekniklerinin odak noktasına alındığı araştırmalara yönelinmesi
önerilmektedir. Deneysel çalışmaların nitel boyut katılarak zenginleştirilmesi,
daha derinlemesine bir analize de fırsat sağlayacaktır. İşbirlikli öğrenme
uygulamalarında, öğrenenlerin işbirlikli öğrenmeye yönelik olumlu bir tutum
içinde olmaları, yöntemin uygulanışına ilişkin uygulayıcı ve öğrenenlerin aynı
anlayışa sahip olmaları da önemlidir. Ayrıca işbirlikli öğrenmenin temel
ilkelerine özen gösterilmesi, özellikle takım çalışmasının tartışma sürecini
iyi bir şekilde yapılandıracak şekilde kurgulanmasına da dikkat edilmelidir. Bu
açıdan öğreticilerin uygulama sürecinde belirtilen boyutlara önem vermesi ve
tüm öğrenenlerin ilgisini çekecek yaratıcı ve özgün öğrenme görevlerinin işe
koşulmasının sağlanması da önerilmektedir. 

Anahtar Kelimeler

İşbirlikli öğrenme, öğrenme stili, derin öğrenme

The Effect of Cooperative Learning on the Learning Approaches of Students with Different Learning Styles

Öz

Problem
Statement: For this study, a cooperative learning process was
designed in which students with different learning styles could help each other
in heterogeneous groups to perform teamwork-based activities. One aspect deemed
important in this context was whether the instructional environment designed to
reach students with different learning styles would allow students to better
engage in deep learning.

Purpose of
Study: The purpose of the study was to determine the
effectiveness of cooperative learning activities in ensuring deep learning
according to students’ learning styles.

Methods: For this
single-group pretest–posttest study, a purposive sampling method was used to
form the sample of 39 students attending the course Special Teaching Methods as
part of a pedagogical certification program at a state university in Turkey.
During the study, the Grasha–Riechmann Student Learning Style Inventory was
used to determine students’ learning styles and the study process questionnaire
to determine their learning approaches. Covariance analysis was performed for
all research questions.

Findings and
Results: Posttest student scores for the deep learning
approach demonstrated significant differences depending on learning style.
According to these scores, students with cooperative and competitive learning
styles fared better with the deep learning approach than students with
avoidant, dependent, and participative learning styles. By contrast, the
students’ posttest scores for surface learning demonstrated no significant
differences regarding learning styles.

Conclusions and
Recommendations: The researchers recommend increasing both the
duration of study activities and their focus on different techniques of
cooperative learning, as well as considering the basic principles of cooperative
learning to ensure effective designs for teamwork-based discussion activities,
including those used for research. 

Anahtar Kelimeler

Cooperative learning, learning style, deep learning

Kaynakça

• Açıkgöz, K. Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme kuram araştırma uygulama [Cooperative learning theory research and practice]. Malatya: Uğurel Matbaası. Azmahani, A., Khairiyah, M., Amirmudin, U., & Jamaludin, M. (2013). A longitudinal study on the ımpact of cooperative problem-based learning in ınculcating sustainable development. The 4th International Research Symposium on Problem-Based Learning (IRSPBL).Putrajaya: Aalborg University Press. Barr, R. B., & Tagg, J. (1995). From teaching to learning: A new paradigm for undergraduate education. Change, 27(6), Retrieved December 20, 2013, from http://www.ius.edu/ilte/pdf/BarrTagg.pdf Biggs, J., Kember D., & Leung, D. Y. P. (2001). The revised two factor study process questionnaire: R-SPQ-2F. British Journal of Educational Psychology, 71(1), 133–149. Biggs, J., & Tang, C. (2011). Teaching for quality learning at university. London: Open University Press & Mc Graw–Hill. Brown, D., Sivabalan, J., & McKenzie, P. (2001). Student learning approache, conception and contextual factors: Some evidence and ımplications for teaching cost accounting. Working Paper Series, 49, 1–39. Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö., Karadeniz, A., & Demirel, F. (2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. [Scientific research methods]. Ankara: Pegema Yayınları. Coffield, F., Moseley, D., Hall, E., & Ecclestone, K. (2004). Learning styles and pedagogy in post-16 learning: A systematic and critical review. London: Learning and Skills Research Centre. Çolak, E. (2006). İşbirliğine dayalı öğretim tasarımının öğrencilerin öğrenme yaklaşımlarına, akademik başarılarına ve öğrenmenin kalıcılığına etkisi [The effect of the cooperative instructional design on the learning approaches, academic achievement and learning retention of the students]. (Unpublished doctoral dissertation). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Ellezi, A. M., & Sezgin, G. (2002). Öğretmen Adaylarının Öğrenme Yaklaşımları [Learning approaches of student teachers]. Orta Doğu Teknik Üniversitesi V. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. 16–18 Eylül. Ankara. Retrieved July 15, 2013, from http://www.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/ozetler/d288.pdf R.M. Felder and R. Brent, (2007). Cooperative learning. In P. A. Mabrouk (Ed.) Active learning: models from the analytical sciences, Washington, DC: American Chemical Society, 2007. Retrieved August 17, 2013, from http://www4.ncsu.edu/unity/lockers/users/f/felder/public/Papers/CLChapter.pdf
• Fok, A., & Watkins, D. (2007). Does a critical constructivist learning environment encourage a deeper approeach to learning?. The Asia Pacific Education Researcher, 16(1), Retrieved August 17, 2013, from http:// www.dlsu.edu.ph /research /journals/taper/pdf/200706/Fok-watkins.pdf Grasha, A. F. (2002). Teaching with style: A practical guide to enhancing learning by understanding teaching and learning style. CA: Alliance. Grasha, T. (1990). The naturalistic approach to learning styles. College Teaching, 38(3), 106–113. Hall, M., Ramsay, A., & Raven, J. (2002). Changing the learning environment to promote deep learning approaches in first year accounting students. Accounting Education, 13(4), 489–505. Hamidah, J. S. Sarina, M. N., & Kamaruzaman, J. (2009). The social interaction learning styles of science and social science students. Asian Social Science, 5(7), 58–64. Hermann, K. (2013). Cooperative learning in higher education: A study of the influence of cooperative learning on students’ approaches to learning (Unpublished doctoral dissertation). Aarhus University Faculty of Business and Social Sciences, Denmark. Houghton, W. (2004). Deep and surface approaches to learning. In L. Willis (Ed.), Engineering subject centre guide: Learning and teaching theory for engineering academics. Loughborough: HEA Engineering Subject Centre. Retrieved May 14, 2013, from https://dspace.lboro.ac.uk/dspace-jspui/handle/2134/9413 Jonassen, D. H., & Grabowski, B. L. (2011). Handbook of individual differences learning and instruction. New York: Routledge. Klimovienė G.; Urbonienė J.; Barzdžiukienė R. (2006). Developing Critical Thinking through Cooperative Learning. Straipsnis. Kalbų studijos (Language studies), 9, - 77-84. Retrieved May 14, 2013, from http://etalpykla.lituanistikadb.lt/fedora/objects/LT-LDB-0001:J.04~2006~1367172734258/datastreams/DS.002.1.01.ARTIC/content Kreke, K. Fields, A., & Towns, M.H. (1998). An action research project on student perspectives on small-group learning in chemistry: Understanding the efficacy of small-group activities. Paper presented at the annual meeting of the National Association for Research in Science Teaching. San Diego, CA. Kolb, A.Y., & Kolb, D.A. (2005). The Kolb Learning Style Inventory – Version 3.1: 2005 Technical Specifications. Haygroup: Experience Based Learning Systems Inc. Retrieved May 14, 2013, from http://learningfromexperience.com/media/2010/08/tech_spec_lsi.pdf Liddle, M., (2000). Student attitudes toward problem-based learning in law. Journal on Excellence in College Teaching, 11(2), 163–190.
• Macpherson, A. (2007). Cooperative learning group activities for college courses: A guide for instructors. Toronto, CA: Kwantlen University College. Retrieved May 14, 2013 fromhttp://www1.umn.edu/ohr/prod/groups/ohr/@pub/@ohr/documents/asset/ohr_89185.pdf. Marburger, R. M. (2005). Comparing student performance using cooperative learning. International Review of Economics Education, 4(1), 46–57. Millis, B. J. (2010). Promoting deep learning, IDEA Paper, 47. Mutlu, M. & Aydoğdu, M. (2003). Fen bilgisi eğitiminde kolb’un yaşantısal öğrenme kuramı.[Kolb’s experiental learning theory in science education]. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 13. Patton, M. Q. (1999). Enhancing the quality and credibility of qualitative analysis. Health Services Research, 34, 1189–1208. Retrieved May 14, 2013, from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1089059/pdf/hsresearch00022-0112.pdf Shimazoe, J., & Aldrich, H. (2010). Group work can be gratifying: Understanding and overcoming resistance to cooperative learning. College Teaching, 58, 52–57. Shindler, J. (2004). Teaching for the success of all learning styles: Five principles for promoting greater teacher effectiveness and higher student achievement for all students. Retrieved May 14, 2013, from http://www.calstatela.edu/faculty/jshindl/cm/Teachingacrosstype5Principlesv1.htm Slavin R. E. (2011), Classroom Applications of Cooperative Learning. In S Graham (Ed), APA Handbook of Educational Psychology. Washington, DC: American Psychological Assocation. Retrieved May 14, 2013, from: http://www.successforall.org/SuccessForAll/media/PDFs/Classroom-Applications-of-CL.pdf Sonnenwald, D.H., & Li, B. (2003). Scientific collaboratories in higher education: Exploring learning style preferences and perceptions of technology. British Journal of Educational Technology, 34(4), 419–431. Tuan, H., Chin, C., Tsai C., & Cheng, S. (2005). Investigating the effectiveness of inquiry instruction on the motivation of different learning styles students. International Journal of Science and Mathematics Education, 3, 541–566. Uysal, G. (2010). İlköğretim sosyal bilgiler dersinde işbirlikli öğrenmenin erişiye, problem çözme becerilerine, öğrenme stillerine etkisi ve öğrenci görüşleri [The effect of cooperative learning on students’ problem-solving skills, learning styles, and achivement on elementary-school social studies and the views of students]. (Unpublished doctoral dissertation). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Watkins, C., Carnell, E., Lodge, C., Wagner, P., & Whalley, C. (2002). Effective learning. Research Matters Series. Institute of Education at the University of London (17). Retrieved May 14, 2013, from http://eprints.ioe.ac.uk/2819/1/Watkins2002Effective.pdf