The Validity and Reliability Study of the Perception Scale of Middle School Students Towards Moral Values in Digital Environment

Yıl 2021, , 298 - 315, 31.08.2021

Özgen Korkmaz , Öznur Kovancı Feray Uğur Erdoğmuş

https://doi.org/10.17556/erziefd.646377

Öz

In this study, it was considered that a scale should be developed to determine the ethical values of the digital environment by considering the students growing intertwined with technology and their presence in the digital world. The working group consists of a total of 266 students studying at Amasya Gazi secondary school under the Ministry of National Education for the 2018-2019 education period. Exploratory factor analysis and confirmatory factor analyses were performed to look at the structure validity of the scale. As a result of the analyzes made, 13 items that needed to be removed from the scale were removed from the scale. The total correlation method was used to test the level of properness of the remaining 17 items. Pearson's r test for the validity of the scale; the difference between the groups was determined as 27% upper group and 27% lower group for distinctiveness. In order to find its reliability, internal consistency coefficients were calculated and test method and stability tests were carried out. The number of items in which the factors are involved were “fairness-responsibility” nine items, “compassion-honesty” four items and “Privacy-courtesy” four items. The Cronbach alpha value of the total of the factors on the scale was 0.867. Factors determined on the scale revealed 46.116% of the total variance. As a result of the analysis, it was concluded that the scale is valid and reliable.

Anahtar Kelimeler

Value, Values Education, Moral Values, Moral Values in Digital Environment, Scale Development.

Ortaokul Öğrencilerinin Dijital Ortamda Ahlaki Değerlere Dönük Algıları Ölçeği Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Öğrencilerin teknoloji ile iç içe büyümeleri ve bununla beraber dijital dünyadaki varlıkları göz önüne alınarak, dijital ortamda ahlaki değer algılarını belirlemeye yönelik bir ölçeğin alanyazında olmadığı belirlenmiş ve bu çalışmanın yapılması uygun görülmüştür. Çalışma grubunu; 2018-2019 eğitim-öğretim dönemi Milli Eğitim Bakanlığına bağlı Gazi Ortaokulunda öğrenim görmekte olan toplam 266 öğrenci oluşturmaktadır. Elde edilen veriler üzerinden ölçeğin yapı geçerliliğine bakılması amacı ile açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda ölçekten çıkarılması gereken 13 madde ölçekten çıkarılmıştır. Ölçekte kalan 17 maddenin amaca hizmet etme düzeyini test etmek amacıyla madde toplam korelasyon yöntemi kullanılmıştır. Ölçeğin geçerliliği için Pearson’s r testi; Maddelerin ayırt ediciliği için %27 üst grup ve %27 alt grup belirlenerek gruplar arasındaki farka bakılmıştır. Güvenirliğini bulabilmek amacıyla iç tutarlılık katsayıları hesaplanarak, test tekrar test yöntemi ve kararlılık testleri yapılmıştır. Ölçek üç faktörden ve 17 maddeden oluşmaktadır. Birinci faktör “Hakkaniyet-Sorumluluk” faktörü dokuz madde, ikinci faktör “Merhamet-Dürüstlük” faktörü dört madde ve üçüncü faktör “Mahremiyet-Nezaket” faktörü 4 maddedir. Ölçekteki faktörlerin toplamının Cronbach Alpha değeri ise 0,867’dir. Ölçekte belirlenen faktörlerin toplam varyansın %46,116’sını açıkladığı bulunmuştur. Analizler neticesinde ölçeğin geçerli ve güvenilir olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Değer, Değerler Eğitimi, Dijital Ortamda Ahlaki Değerler, Ölçek Geliştirme

Kaynakça

• Akarsu, S.(2015). “İlkokul(1-4) ve Ortaokul(5-8) Müzik Ders Kitaplarında Yer Alan Şarkıların Değerler Bakımından İncelenmesi ve Değerler Eğitimine İlişkin Öğrenci Algıları”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Van: Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Akbaba-Altun, S. (2003). Eğitim Yönetimi ve Değerler. Değerler Eğitimi Dergisi, 1 (1), 7-18. Akbaş, O. (2008). Değer Eğitimi Akımlarına Genel Bir Bakış. Değerler Eğitimi Dergisi, 6(18), 9-27
• Akbaş, O. (2004). Türk Milli Eğitim Sisteminin Duyuşsal Amaçlarının İlköğretim II. Kademedeki Gerçekleşme Derecesinin Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Programları ve Öğretim Bilim Dalı. Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Arıkan, A. (2011). Değerler Eğitiminin Tanımı, Önemi ve Kapsamı. (Editör Arzu Arıkan). Okul öncesi Dönemde Değerler Eğitimi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Web-Ofset Tesisi, 1-26.
• Aydın, M. Z. (2010). Okulda Değerler Eğitimi. Eğitime Bakış, Ankara 2010, 6(8), ss.16-19
• Balcı, A. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Baltacı, N. B. (2018). Ortaokul Yöneticilerinin Değerler Eğitimine İlişkin Görüşleri. Maltepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Bilgiç, H. G., Duman, D. ve Seferoğlu, S. S. (2011). Dijital Yerlilerin Özellikleri ve Çevrimiçi Ortamların Tasarlanmasındaki Etkileri. Akademik Bilişim 2011, 2-4 Şubat 2011 / İnönü Üniversitesi, Malatya.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cihan, N. (2014). Okullarda Değerler Eğitimi ve Türkiye'deki Uygulamaya Bir Bakış. Electronic Turkish Studies, 9(2).
• Chandler, M. K. (2005). The Effects of Character Education Program on Elementary Students’ Prosocial Competence. Unpublished doctor of education. Lynn 146 University, Florida, United States.
• Çelikkaya, H. (1996), Fonksiyonel Eğitim Sosyolojisi. İstanbul: Alfa Yayınları, ss.168
• Dilmaç, B. (1999). İlköğretim Öğrencilerine İnsani Değerler Eğitimi Verilmesi ve Ahlaki Olgunluk Ölçeği ile Eğitimin Sınanması, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Dilmaç, B. (2007). Bir Grup Fen Lisesi Öğrencisine Verilen İnsani Değerler Eğitiminin İnsani Değerler Ölçeği ile Sınanması. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Selçuk Üniversitesi. Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
• Duman, T., Karakaya, N. ve Yavuz, N. (2001). Vatandaşlık Bilgisi. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık. Eğitimsen (2015). Değerler Eğitimi Broşürü. 2 Nisan 2019, http://egitimsen.org.tr/degerler-egitimi/
• Ho, Y.S. (2006). Review of Second-Order Models For Adsorption Systems. Journal of Hazardous Materials, 136(3), 681-689.
• İşcan, C. D. (2007). İlköğretim Düzeyinde Değerler Eğitimi Programının Etkililiği. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara 2007. Yayınlanmamış Doktora Tezi.
• Karataş, H. ve Erden, M. (2012). Güvenirlik Çalışması Özet. e-Journal of New World Sciences Academy, 7(4), 1C0558.
• Kirschenbaum, H. (1995). 100 Ways To Enhance Values and Morality in Schools And Youth Settings. Massachusetts: Allyn&Bacon Company.
• MEB. (2015). 2015-2019 Stratejik Planı. https://sgb.meb.gov.tr/www/mill-egitim-bakanligi-2015-2019-stratejik-plani-yayinlanmistir/icerik/181
• MEB. (2017). Değerler Eğitimi Toplantısı. https://www.meb.gov.tr/degerler-egitimi-toplantisi/haber/15302/tr
• Meer, F. (1999). The Global Crisis-A Crisis Of Values and The Domination of The Weak By The Strong. Journal of Human Values, 5,65- 74.
• Myers, W. H. (2000). A Structural Equation Model Of Family Factors Associated With Adolescent Depression. Yayınlanmamış Doktora Tezi, University of Memphis
• Mustafaoğlu, R., Zirek, E., Yasacı, Z. ve Özdinçler, A. R. (2018), Dijital Teknoloji Kullanımının Çocukların Gelişimi ve Sağlığı Üzerine Olumsuz Etkileri. Addıcta: The Turkısh Journal On Addıctıons, 5(2), 227‒247
• Özensel, E.(2003). Sosyolojik Bir Olgu Olarak Değer. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(3), 217-239.
• Özdamar, K. (2004). Tabloların Oluşturulması, Güvenirlik ve Soru Analizi. Paket Programlarla İstatistiksel Veri Analizi-1. 5th ed. Eskişehir: Kaan Kitabevi; 2004. p.201-50, 621.
• Özkalp E. ve Kırel, Ç. (2003). Örgutsel Davranış. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. ve Müler, H. (2003). Evaluating The Fit of Structural Equation Models: Tests Of Significance and Descriptive Goodness-Of-Fit Measures of Psychological Research Online, (8), 2, 23-74.
• Stephenson, J., Ling, L., Burman, E. ve Cooper, M. (2005). Values in Education. New York: Routled.
• Şahin, T., & Katılmış, A. (2016). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Değerler Eğitimi Öz-Yeterlilikleri. Alan Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 2(1), 1-16.
• Şengün, M. ve Kaya, M. (2007). Ahlaki Olgunluk Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 24(24-25), 51-64.
• Thornberg, R. (2008). The Lack of Professional Knowledge in Values Education. Teaching and Teacher Education, 24, 1791– 1798.
• Tokdemir, M.A. (2007). Tarih Öğretmenlerinin Değerler ve Değer Eğitimi Hakkındaki Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
• Uçar, S. (2009). Sosyal Bilgiler Programındaki Değerlerle İlgili Kazanımlara Yönelik Öğretmen Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Umar, Ç. N. ve Kanger, F. (2018). 10-13 Yaş Çocukları İçin Evrensel Ahlaki Değerler Ölçeği’nin Geliştirilmesi Çalışması. Turkish Studies, 13(15), 401-418. DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.13599