Skills of High School Students’ Using Cohesive Devices in Written Expressions According to Their Functions

Yıl 2014, Cilt: 16 Sayı: 2, 204 - 228, 09.01.2015

Remzi Can

https://doi.org/10.17556/jef.59236

Cited By: 2

Öz

The purpose of this study is to determine the abilities of junior high school students to collate and combine cohesion modules together in their written expressions. Thereby, it will be possible to straightly put forward the forms of links the students make in a sentence, between sentences, in a paragraph and between paragraphs, yielding new suggestive approaches on how to establish such links in a healthier manner. The studied population consisted of 9th and 10th grade junior high school students currently enrolled at schools in Turkey during the academic term 2008-2009. Sampling was made with 524 students from Turkish population, selected from 23 cities and 32 public high schools. The basic conclusions reached during the study are as follows: Cohesion tools were used in lexical context by linking functionalities profoundly between sentences (by 47,32%) and then within sentences (by 31,60%), within paragraphs (by 15%) and between paragraphs (by 6,06%), in respective order. Junior High School students face certain problems when using cohesion tools within sentences, between sentences, within paragraphs and between paragraphs. These problems can be stated as follows: lack of clarity and distinction of personal pronoun replacements within sentences; lack of clarity and distinction of demonstrative adjective replacements between sentences; unnecessary use of demonstrative adjectives between sentences; references made between sentences causing singular-plural discordance; very frequent recurrence of elements of verbal expression associated with references made within paragraphs; singular-plural form discordances when using demonstrative adjectives in sentences, and, recourse to elliptical expression, where it is in appropriate, between sentences

Anahtar Kelimeler

cohesive devices, organization of the text, written expression

Ortaöğretim Öğrencilerinin Bağdaşıklık Araçlarını İşlevlerine Göre Yazılı Anlatımlarında Kullanma Becerileri

Öz

Bu çalışmanın amacı, ortaöğretim öğrencilerinin yazılı anlatımlarında, bağdaşıklık birimlerini metnin farklı düzeylerinde bir araya getirme durumlarını belirlemektir. Böylelikle öğrencilerin cümle içinde cümleler arasında, paragraf içinde, paragraflar arasında kurdukları bağlantı biçimleri ortaya konulmuş olacak; öğrencilerin metin oluşturma çalışmalarında bu bağlantıları daha sağlıklı nasıl kurabileceğine dair yeni yaklaşımlar ileri sürülebilecektir. Araştırmanın evreni,  2008-2009 Eğitim-Öğretim yılında Türkiye'de öğrenim gören ortaöğretim 9. ve 10. sınıf öğrencileridir. Türkiye evreninden 23 il ve 32 genel liseden seçilen 524 öğrenci örnekleme alınmıştır. Araştırmada ulaşılan temel sonuçlar şunlardır:  Bağdaşıklık araçları metin içerisinde sırasıyla en çok % 47, 32 ile cümleler arasında, % 31,60 ile cümle içerisinde, % 15 ile paragraf içerisinde, % 6,06 oranı ile de paragraflar arasında bağ kurma işleviyle kullanılmıştır. Ortaöğretim öğrencileri, bağdaşıklık araçlarını cümle içinde, cümleler arasında, paragraf içinde ve paragraflar arasında kullanırken bazı problemler yaşamaktadırlar. Bu problemler şöyle ifade edilebilir: Cümle içerisinde şahıs zamirinin karşılığının net bir biçimde belli olmaması, cümleler arasında işaret sıfatının karşılığının belli olmaması, cümleler arasında işaret sıfatının gereksiz kullanılması, cümleler arasında gönderim unsurunun tekil-çoğul uyumsuzluğu oluşturması, paragraf içerisinde gönderimle ilgili sözlü anlatım unsurlarının çok sık tekrar edilmesi, cümle içinde işaret zamirinin kullanımında tekil-çoğul uyuşmazlığı, cümleler arasında eksiltili anlatım yapmanın uygun olmadığı yerde eksiltili anlatıma başvurulması.

Anahtar Kelimeler

bağdaşıklık araçları, metin organizasyonu, yazılı anlatım

Kaynakça

• Aksan, D. (1993). Şiir dili ve Türk şiir dili. (1.Baskı). İstanbul: Beta BasımYayım.
• Aşkın Balcı, H. (2009). Metin dil bilime Kavramsal Açıdan Genel Bir Bakış. (1. Baskı). Ankara: Biz bize Basın Yayın Dağıtım.
• Banguoğlu, T. (2000). Türkçenin grameri. (6. Baskı). Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç, Ç.E, Akgün, Ö.E, Karadeniz, Ş. Demirel, F. (2008).Bilimsel araştırma yöntemleri. (2. Basım). Ankara:Pegem Akademi.
• Coşkun, E. (2005). İlköğretim öğrencilerinin öyküleyici anlatımlarındabağdaşıklık, tutarlılık ve metin elementleri, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çağan, K. (2003). Popüler kültür ve sanat. (1. Baskı). Ankara: Altın KüreYayıncılık.
• Ergin, A., Birol, C. (2000). Eğitimde iletişim. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Halliday M.A.K., Hassan, R. (1976). Cohesion in English. NewYork: Longman Group UK Limited.
• Hızlan, D. (1983). Yazılı ilişkiler. İstanbul: Altın Kitaplar Basımevi.
• Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi Grameri. Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Yayınları.
• Külebi, O. (1990) Türkçede Eksilti Tümceleri. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. 7 (1-2) 117-137.
• Strid, J.E. (1998). Coherence in the narrative and persuasive writing ofadolescents Paper presented at Illinois TESOL, Chicago, II.
• Witte, S. P., Faigley L. (1981). Coherence, Cohesion, and Writing Quality.College Composition and Communication. 32 (2), 189-204.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (5. Baskı). Ankara:Seçkin Yayıncılık.
• Mei, L, S. (2009). Analysis of students’ problems in writing with reference to theory of cohesion and Error Analysis. Sino-US Engilsh Teaching. 6 (11), 41-45.