Öğrenme Kültürü Ölçek Geliştirme Çalışması

Yıl 2024, Cilt: 26 Sayı: 3, 471 - 483, 30.09.2024

Ümmühan Güliz Orhan , Muhammet Gel , Şeyma Şahin , Abdurrahman Kılıç

https://doi.org/10.17556/erziefd.1380429

Öz

Bu araştırma ile öğrencilerin öğrenme kültürlerini ölçebilecek bir ölçek geliştirmek amaçlanmaktadır. Açımlayıcı faktör analizi örneklemi 375’i lise ve 205’i üniversite ve 103’ü formasyon öğrencisi olmak üzere toplam 683 öğrenciden oluşmuştur. Doğrulayıcı faktör analizi için veri toplama işlemi farklı bir örneklemde yeniden yapılmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi örneklemi 271’i lise ve 191’i üniversite öğrencisi ve 67’si formasyon öğrencisi olmak üzere toplam 529 öğrenciden oluşmuştur. Açımlayıcı faktör analizinde faktör çıkarma tekniği olarak “temel bileşenler analizi” seçilmiş, dik döndürme tekniklerinden “varimax” tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonucunda 28 maddeden ve altı faktörden oluşan ölçeğin toplam varyansın %57,5’ini açıklamakta olduğu görülmüştür. Araştırma sonunda oluşan faktörler; 1) Öz Düzenleme, 2) Öğrenmeye İstek Duyma, 3) Gelişime Açık Olma, 4) İş birliği 5) Azimli Olma, 6) Öğrenmeyi Yürütme şeklinde isimlendirilmiştir. İlk faktörde 10, ikinci, üçüncü ve dördüncü faktörlerde dört, beşinci ve altıncı faktörlerde ise üçer madde yer almıştır. Doğrulayıcı faktör analizi sonrası ölçeğin uyum indeksi değerleri RMSEA=0,05, NFI=0,97, CFI=0,98, GFI=0,98, AGFI=0,98 olarak bulunmuştur. Bu değerlere göre ölçeğin 28 maddeden oluşan altı faktörlü yapısının doğrulandığı görülmüştür. Güvenilirliği belirlemek amacıyla CR güvenilirlik hesaplaması yapılmış ve 0.960 olan CR değerinin yüksek güvenirliğin göstergesi olduğu görülmüştür. Bu çalışmanın, öğrenme kültürü alanındaki araştırma ve uygulamaların geliştirilmesine katkı sağlayacağı ve geliştirilen ölçeğin bireylerin öğrenme kültürü düzeyini ölçmekte kullanılabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Açımlayıcı Faktör Analizi, Doğrulayıcı Faktör Analizi, Geçerlik ve Güvenilirlik, Öğrenme, Öğrenme Kültürü

Learning Culture Scale Development Study

Öz

The purpose of this study was to create a tool for measuring the learning cultures of students. The sample used for exploratory factor analysis included undergraduate students from a state university's faculty of education, students participating in a formation program at the same university, and high school students from various schools. A total of 683 students were included in this sample, with 375 high school students, 205 university students, and 103 formation students. For confirmatory factor analysis, data collection was repeated with a different sample. This second sample included 529 students, with 271 high school students, 191 university students, and 67 formation students. The exploratory factor analysis used "principal component analysis" as the factor extraction technique and "varimax" technique. The resulting scale consisted of 28 items and six factors that explained 57.5% of the total variance. The six factors identified were 1) Self-Regulation, 2) Willingness to Learn, 3) Openness to Development, 4) Cooperation, 5) Perseverance, and 6) Executing Learning. The first factor had ten items, while the second, third, and fourth factors had four items each, and the fifth and sixth factors had three items each. After confirmatory factor analysis, the scale's fit index values were found to be RMSEA=0.05, NFI=0.97, CFI=0.98, GFI=0.98, AGFI=0.98, confirming the six-factor structure of the 28-item scale. To determine the reliability of the scale, a CR reliability calculation was performed, which resulted in a CR value of 0.960, indicating high reliability. This study is expected to contribute to the development of research and practices in the field of learning culture, and the developed scale is anticipated to be used to measure individuals' learning culture levels.

Anahtar Kelimeler

Exploratory Factor Analysis, Confirmatory Factor Analysis, Validity and Reliability, Learning, Learning Culture

Kaynakça

• Ada, Ş., & Ayık, A. (2009). İlköğretim okullarında oluşturulan okul kültürü ile okulların etkililiği arasındaki ilişki. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(2), 429-446.
• Arslanoğlu, İ. (2000). Kültür ve medeniyet kavramları. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, 15, 243-256.
• Arslantaş, C. C. (2005). Öğrenen organizasyonlarda örgüt kültürünün belirlenmesinde örgüt içi bütünleşmeyi etkileyen unsurlar. Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(1), 103-124.
• Ayden, C., & Düşükcan, M. (2004). Örgütsel öğrenme kavramı ve öğrenme engellerinin giderilmesinde örgüt kültürü ve liderliğin rolü. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi,2(4), 120-139.
• Bandalos, D. L. (2018). Measurement theory and applications for the social sciences. The Guilford Press. Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,32(32), 470-483.
• Carpenter, S. (2018). Ten steps in scale development and reporting: A guide for researchers. Communication Methods and Measures, 12(1), 25-44.
• Celep, D. D. C. (2002). İlköğretim okullarında öğrenme kültürü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 31(31), 356-373.
• Çakıroğlu, A., & Ataman, A. (2013). Üst bilişsel strateji öğretiminin okuduğunu anlama başarı düzeyi düşük öğrencilerde erişi artırımına etkisi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 1-13.
• Çoban, Ö., Bozkurt, S., & Kan, A. (2019). Eğitim yöneticisi 21. yy. becerileri ölçeğinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi,27(3), 1059-1071.
• DeVellis, R. F. (2017). Scale development. Sage Publications, Inc.
• Dewey, J. (1938). Experience and Education. New York: Macmillan.
• Doğanay, A., & Demir, O. (2011). Yüksek başarılı ve düşük başarılı öğretmen adaylarının eğitim sırasında üstbiliş stratejilerini kullanma düzeylerinin karşılaştırılması. Eğitim Bilimleri: Teori ve Uygulama,11(4), 2036-2043.
• EARGED (2010). Ortaöğretim öğrencilerinin alan tercihlerinin incelenmesi, Ankara.
• Evran Acar, F., Kılıç, A., Ay, Ş., Kuyumcu Vardar, A., &Kara, R. (2011). Öğretim elemanlarının pedagojik formasyon ihtiyacı. International Conference on New Trends in Education and Their Implications,1028-1039.
• Finch, W. H., Immekus, M. C., & French, B. F. (2016). Applied Psychometrics using SPSS and Amos. Information Age Publishing Inc.
• Florin, M., Stebler, R., Pauli, C., & Reusser, K. (2022). Selbstwirksamkeit von Lehrpersonen bei der Entwicklung einer personalisierten Lehr-Lernkultur. Zeitschrift für Bildungsforschung, 1-20.
• Friebe, J. (2005). Merkmale unternehmensbezogener Lernkulturen und ihr Einfluss auf die Kompetenzen der Mitarbeiter(Doctoral dissertation), Universität Heidelberg.
• Gebhardt, A. (2012). Lernkulturen an Hochschulen: Entwicklung eines Lernkultureninventars und Analysen lernkultureller Phänomene (Doctoral dissertation), der Universität St. Gallen.
• Gizir, S. (2008). Örgütsel değişim sürecinde örgüt kültürü ve örgütsel öğrenme. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,4(2), 182-196.
• Gürcan, A. (2005). Bilgisayar özyeterliği algısı ile bilişsel öğrenme stratejileri arasındaki ilişki. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), 19, 179-193.
• Harrington, D. (2009). Confirmatory factor analysis. Oxford University Press, Inc.
• Karabıyık, A. (2008). The Relatıonship Between Culture Of Learning And Turkish Unıversity Preparatory Students (Yayımlanmamış doktora tezi). Bilkent Üniversitesi.
• Kılıç, A., Şahin, Ş.,& Aydın, M. (2023).Uygulamalı ölçek geliştirme. Konya: Neu Press.
• Kline, R.B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. New York: The Guilford Press.
• Koch, A. (2023). Die Transferstärke-Methode: Befähigung zum selbstverantwortlichen Lerner. InLernen im Zeitalter der Digitalisierung: Einblicke und Handlungsempfehlungen für die neue Arbeitswelt (pp. 77-95). Wiesbaden: Springer Fachmedien Wiesbaden.
• Koller, J. (2021). Vernetzte Lernkulturen: eine Studie zu Konstruktionsweisen mediatisierter Lernkulturen in der wissenschaftlichen Weiterbildung, 29, Springer VS.
• Lawshe, C. H. (1975). A quantitative approach to content validity. Personnel Psychology, 28(4), 563-575.
• Martz-Irngartinger, A. (2011). Lernkulturen verstehen–erfassen–vergleichen (Doctoral dissertation), LMU Munich.
• Maskey, R., Fei, J., & Nguyen, H. (2018). Use of exploratory factor analysis in maritime research. The Asian Journal of Shipping and Logistics, 34(2), 91-111.
• Mindrilă, D. (2010). Maximum Likelihood (ML) and Diagonally Weighted Least Squares (DWLS) estimation procedures: A comparison of estimation bias with ordinal and multivariate non-normal data. International Journal of Digital Society, 1(1), 60-66.
• Multrus, F. (2005). Identifizierung von Fachkulturen über studierende Deutscher hochschulen: Ergebnisse auf der basis des studierendensurveys vom ws 2000/01,Konstanz.
• Newsom, J. T. (2018). Alternative Estimation Methods (Psy 523/623 Structural Equation Modeling, Spring 2018). Retrieved from http://web.pdx.edu/~newsomj/semclass/ho_estimate.pdf
• Piaget, J. (1952). The Origins of Intelligence in Children. New York: International Universities Press.
• Piedmont, R. L. (2014). Inter-item correlations. In: Michalos A.C. (Ed.) Encyclopedia of quality of life and well-being research. Springer.
• Posner, R. (2003). Kultursemiotik. In: Nünning, A., Nünning, V. (eds) Konzepte der Kulturwissenschaften. J.B. Metzler, Stuttgart. https://doi.org/10.1007/978-3-476-02745-0_3
• Schein, E. H. (2010).Organizational culture and leadership (Vol. 2). John Wiley & Sons.
• Schmidt, S. J. (2005). Lernen, wissen, kompetenz, kultur. Heidelberg: Carl-Auer Verlag.
• Schubert, V. (1999). Lernkultur: Umrisse und Probleme eines deutsch-japanischen Vergleichs. In V. Schubert (Ed.), Lernkultur (pp. 14-25). Weinheim: Deutscher Studien Verlag.
• Siebert, H. (1999). Driftzonen-Elemente einer mikrodidaktischen Lernkultur. Literaturund Forschungsreport, 44, 10–17.
• Skinner, B. F. (1953). Science and Human Behavior. New York: Macmillan.
• Somuncuoğlu, Y. (1996). The use of learning strategies in relation to background variables and achievement goal orientations (Unpublished master thesis). Middle East Technical University, The Institute of Social Sciences, Ankara.
• Sonntag, K., & Stegmaier, R. (2008). Das Lernkulturinventar (LKI)—Ermittlung von Lernkulturen in Wirtschaft und Verwaltung. Veränderungen in Organisationen, 227-247.
• Sönmez, E. (2020). Etkili Okullarda Öğrenme Kültürü: Bir Durum Çalışması (Yayımlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi.
• Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2012). Using multivariate statistics (6th ed.). Allyn and Bacon.
• Thurnes, C., & Schüßler, I. (2005). Lernkulturen in der Weiterbildung. Bielefeld: W. Bertelsmann Verlag.
• Thurnes, C., & Schüßler, I. (2005). Lernkulturen in der Weiterbildung.Bielefeld: W. Bertelsmann Verlag GmbH & Co.
• Töremen, F. (1999). Devlet liselerinde ve özel liselerde örgütsel öğrenme ve engelleri (Yayımlanmamış doktora tezi). Fırat Üniversitesi.
• Tylor, S. E. B. (2016). Kültür bilimi. ViraVerita E-Dergi, 4,91-110.
• Veneziano L., & Hooper J. (1997). A method for quantifying content validity of health-related questionnaires. American Journal of Health Behavior, 21(1), 67-70.
• Vygotsky, L. S. (1978). Mind in Society: The Development of Higher Psychological Processes. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Weimer, M. (2014). Seven characteristics of good learners.Faculty Focus.
• Weinberg, J. (1999). Lernkultur-begriff, geschichte, perspektive.In QUEM (Ed.), Kompetenzentwicklung '99, 4, 81-143.
• Weinert, F. E. (1997). Lernkultur im Wandel.Swiss Association for Teacher Training and the Swiss Association for Educational Research.
• Weiterbildungsforschunge, V, A. B. (2001).Arbeiten und Lernen: Lernkultur Kompetenzentwicklung und innovative Arbeitsgestaltung, 67, QUEM-report.