İş yaşamında erteleme davranışı, olumsuz sonuçlara yol açma potansiyeline rağmen çalışanların işlerini yapmaktan kaçınmalarıyla ortaya çıkan bir kendilik düzenleme başarısızlığıdır. Geçmiş çalışmaların erteleme davranışını daha çok akademik bağlamda ele aldığı tespit edilse de iş yaşamında sıklıkla karşılaşılan bir davranış olması nedeniyle örgütsel bağlamda araştırılması önem arz eden bir kavram olduğu belirtilebilir. Bu kapsamda mevcut çalışmada, iş yaşamında erteleme davranışının önemli bir iş tutumu olan iş tatminini nasıl etkilediğini tespit etmek ve bu etkide kişi-iş uyumsuzluğunun düzenleyici rolünü ortaya koymak amaçlanmıştır. Bu bağlamda, kendilik düzenlemesi kuramının varsayımlarından yararlanılarak hipotezler oluşturulmuştur. Nicel araştırma yöntemlerinin benimsendiği araştırma, 232 katılımcıdan anket yöntemi ile toplanan veriler ile yürütülmüştür. Elde edilen bulgular erteleme davranışı ile iş tatmini arasında anlamlı ve ters yönlü bir ilişki olduğunu göstermektedir. Ayrıca, kişi-iş uyumsuzluğunun erteleme davranışı ile iş tatmini ilişkisinde düzenleyici bir rol üstlendiği tespit edilmiştir. Kişi-iş uyumsuzluğunun düşük olduğu durumda erteleme davranışı ile iş tatmini arasındaki olumsuz ilişki daha güçlü iken yüksek olduğu durumda bu olumsuz ilişki daha zayıf bulunmuştur.
Erteleme Davranışı İş Tatmini Kişi-İş Uyumsuzluğu Kendilik Düzenlemesi Kuramı
Procrastination behavior in work life is a self-regulation failure that occurs when employees avoid doing their work despite the potential for negative consequences. Although it has been retained that previous studies have examined procrastination behavior mostly in an academic context, it can be denoted that it is an important concept to be investigated in an organizational context since it is a frequently encountered behavior in work life. In this context, the current study aims to understand how procrastination behavior affects job satisfaction, which is an important work attitude, and to reveal the moderator role of person-job misfit in this effect. Accordingly, hypotheses were proposed by utilizing the assumptions of self-regulation theory. The research, in which quantitative research methods were adopted, was conducted with the data collected from 232 participants by the questionnaire method. The findings showed that there was a significant and adverse relationship between procrastination behavior and job satisfaction. In addition, it was found that person-job misfit played a moderator role in the relationship between procrastination behavior and job satisfaction. The negative relationship between procrastination behavior and job satisfaction was found to be stronger when person-job misfit was low, while this negative relationship was found to be weaker when person-job misfit was high.
Procrastination Behavior Job Satisfaction Person-Job Misfit Self-Regulation Theory
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Örgütsel Davranış |
| Bölüm | Araştırma Makalesi |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 28 Ekim 2025 |
| Gönderilme Tarihi | 14 Mart 2025 |
| Kabul Tarihi | 23 Eylül 2025 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 27 Sayı: Özel Sayı |