Okul Yöneticilerinin Yönetsel Etkililiklerinin Bir Yordayıcısı Olarak Kendini Geliştirme

Hülya Kasapoğlu; Temel Çalık

doi:10.17051/ilkonline.2017.330243

Araştırma Makalesi

Self-Development As a Predictor Of The School Administrators’ Managerial Effectiveness

Yıl 2017, Cilt: 16 Sayı: 3, 1079 - 1091, 21.04.2017

Hülya Kasapoğlu Temel Çalık

https://doi.org/10.17051/ilkonline.2017.330243

Öz

In this study, the relationships between the school administrators’ managerial effectiveness and their self-development levels were examined. The sample of the study comprised of 105 school administrators and 1279 teachers who worked in the province of Ankara. The managerial effectiveness and self-development scales that were developed by the researcher were used for the collection of the data. As the result of the study it was found that as the self-development levels of the administrators increased, a positive and moderately significant increase was seen in their managerial effectiveness functions according to the school administrators’ opinions and as the self-development levels of the school administrators increased, a positive and highly significant increase was seen in their managerial effectiveness functions according to the teachers’ opinions. It was found in the study that the school administrators’ self-development functions were a significant predictor of their managerial effectiveness. According to the administrators’ and teachers’ opinions, the first predictor in the predictor variables’ relative order of importance was found to be the cognitive dimension and the second was found to be the spiritual dimension.

Anahtar Kelimeler

Self-development, Managerial Effectiveness, Administrators, Teachers, Education

Kaynakça

Adair, J.(2003). Etkili motivasyon. İstanbul: Babıali Kültür Yayıncılığı.
Akın, M. A. (2002). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Etkililik Durumlarının Değerlendirilmesi.
(unpublished M.Sc. thesis). İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı. No:11695: Malatya
Aydın, M. (1994). Eğitim Yönetimi. Ankara: Hatiboğlu Yayınevi.
Bagshaw, Mike & Croline (2002). Radical self development - a bottom up perspective. Industrial and Commercial Traning, 34 (5), 194-197.
Baker, P. (2005). Üstün insan olmanın sırları. İstanbul: Arıtan Yayınevi.
Balcı, A. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem teknik ve ilkeler. Ankara: PegemA
Baltaş, A. (2001). Ekip çalışması ve liderlik. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Barutçugil, İ. (2002). Performans yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Başaran, İ. E. (1982). Temel eğitim ve yönetimi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayın No:112.
Başaran, İ. E. (1992). Yönetimde insan ilişkileri: Yönetsel davranış. Ankara: Gül Yayınevi.
Bostsford, J. (1997). We must empower our leaders tomake a difference. Aorn Journal, 66 (2), 213-214.
Boydell, T. (1990). Management Self Development: A Guide For Managers. Organizations And
Institutions”. Geneva: International Labor Office. Management Development Series. No.21.S.10-13.
Bryant, D. (2000), “The Components of Emotional Intelligence and the Relationship to Sales
Performance”, In K.P. Kuchinke (Eds.), Proceedings of the Annual Conference of the Academy of Human Resource Development. Baton Rouge, LA: Academy of Human Resource Development.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (8th Ed). Ankara: Pegem Yayınları.
Callahan Fabian, J. L. (1999), “Emotion Management and Organizational Functions: A Study of Action in a Not-for-Profit Organization”, in K. P. Kuchinke (Eds.), Proceedings of the Annual Conference of the Academy of Human Resource Development, (pp. 1030-37). Academy of Human Resource Development, Baton Rouge, LA: Academy of Human Resource Development.
Canman, D. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Yargı Basım Yayıncılık
Covey, S. (2001). Etkili İnsanların 7 Alışkanlığı. İstanbul: Varlık Yayınları
Covey, S. (2005). 8’inci Alışkanlık Bütünlüğe Doğru. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Cüceloğlu, D. (1994). İyi Düşün Doğru Karar Ver: Etkili Yaşamın Temel Boyutları Üzerine Yakup Bey’le Söyleşiler. İstanbul: Sistem Yayıncılık
Çalık, T. (1997). Etkili eğitim yöneticisi. Millî Eğitim Dergisi, 135, 55-58.
Çeşitcioğlu M. (2003). Kaliteli İnsan. İstanbul: Alfa Basım Dağıtım
Çınar, O. (1999). Örgütsel Kültür ve Yöneticilerde Kendini Geliştirme (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı.
Drucker, P. (1984). Sevk ve İdarecilik Uğraşı. İstanbul: Sevk ve İdare Müşavirlik Eğitim- Araştırma A.Ş. Yayın No: 2.3.
Dubrin, A. (2004). Leadership Research Findings, Practice, And Skills. (4th Ed.) Houghton Mifflin Company: Newyork.
Dubrin, A. (2005). Human Relations Career and Personal Success. (7th Ed.) Pearson Prentice Hall: New Jersey.
Duyar, İ. ve C. Meriwether. (1997). Okul Yönetimi. YÖK-Öğretmen Eğitimi Dizisi: Ankara
Elias, M. J. (2009). Social-emotional and character development and academics as a dual focus of
educational policy. Educational Policy. 23(6). 831-846
Erçetin, Ş. (1993). Ast-Üst İlişkileri- Okul Müdürü ve Öğretmenlerin Birbirlerini Etkilemekte Kullandıkları Güçler. Ankara: Şafak Matbaacılık Ltd.Şti.
Erdoğan, İ. (2004). Öğrenmek Gelişmek Özgürleşmek. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Esen, Ş. (1996). Yönetimde Yaratıcılık ve Kendini Geliştirme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yönetim ve Organizasyon Anabilim Dalı.
Fındıkçı, İ.(1996). Bilgi Toplumunda Yöneticilerde Kendini Geliştirme. İstanbul: Kültür Koleji Eğitim Vakfı Yayınları.
Farahbakhsh, S. (2007). Managerial Effectiveness in Educational Administration: Concepts And
Perspectives. Management in Education.; Vol: 21; 33.
Freshman, B. (1999). Skills and activities related to experiencedlife meaningfulness in four domains: socioemonational, cognitive, spiritual, and physical. Los Angeles: California School at Proffessional Psychology.
Jones,G.R & George, J.M. (2003). Contemporary mangement. (3.rd ed.). Boston:Mc Graw- Hill
Goetsch, D. (2005). Effective Leadership Ten Steps For Technical Professions. (1th ed.). New Jersey: Pearson Education, Prentice Hall.
Hass, F. C. (1987). Eskiyen Yöneticiler. (Çev. Şeyda Ülsever, Ekrem Ülsever), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Hill, N. (1977). Increasing Managerial Effectiveness. Traning and development Journal. 23 (16-19).
Karasar, N. (1998). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Karslı, M. D. (2004). Yönetsel etkililik. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Kerr, S. (1999). Liderden Lidere. (Edi : Hesselbein F, Cohen M. P) İstanbul: Drucker Vakfı:
MESS Yayınları.
Loehr J. and Schwartz T. (2004). Developing Leaders. Harvard Business School Publishing Corporation.
London, M; Smıther J. (1999). Empowered Self Development And Contınuous Learning. Human
resource management. 38 (1), 3-15.
McDermott I. ; Jago W. (2005). İçsel Koçluk. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
Megginson, L. C. et al. (1986). Managament Concept and Applications. (3. rd ed.) Newyork: Herper Row Publishers Inc.
Megginson, D & Whitaker, V. (2004). Continuing Professional Development, London, CIPD House.
Myers. J; Sweneey. T; Witmer. M. (2004). İyilik Hali Çalışma Kitabı. Ankara: Anı Yayıncılık.
O’Neil, J. (1997). Building schools as communities: A conversation with James Comer. Educational Leadership, 54, 6-10.
Pomsuwan, S. (2004). A Study of Individual and Managerial Effectiveness: A Case of Employees of the Thai Life Assurance Association. Thailand, Bangkok University International College, 10110, 1-12.
Reinhartz, J. ; Beach, Don M. (2004). Educational Leadership Changing Schools, Changing Roles. New York, Pearson Publisment.
Shapiro, Lawrence E. (2001). Yüksek EQ’lu Bir Çocuk Yetiştirmek. İstanbul: Varlık Yayınları.
Stickland, R. (1996). Self- Development İn A Business Organization. Journal Of Managerial Psychology.11 (7), 30-39.
Torun, O. (1996). Davranışsal Bir Süreç Olarak Yöneticilerde Kendini Geliştirme Yaklaşımı. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yönetim ve Organizasyon Anabilim Dalı.