KAYNAŞTIRMA ÖĞRENCİLERİ İLE ÇALIŞMA YAPAN UZMANLAR ARASINDAKİ BEP SÜRECİNDEKİ İŞ BİRLİĞİNİN UZMAN VE AİLE GÖRÜŞLERİNE DAYALI OLARAK BELİRLENMESİ

Yıl 2021, Cilt: 11 Sayı: 1, 76 - 93, 20.01.2021

Coşkun Yener Eylem Dayı

Öz

Bu araştırmada kaynaştırma öğrencileri ile çalışma yapan uzmanlar
arasındaki bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) sürecindeki iş birliğinin
uzman ve aile görüşlerine dayalı olarak belirlenmesi amaçlanmıştır. Nitel
araştırma yönteminin kullanıldığı araştırmada görüşmeler neticesinde elde
edilen bulguların analizinde betimsel analiz kullanılmıştır. Elde edilen
bulgular yasal düzenlemelerde yer alan uzmanlar arası iş birliğine ilişkin
süreçler ve alan yazında yer alan iş birliğinin özellikleri ile karşılaştırılarak
yorumlanmıştır. Bununla birlikte araştırmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda
kaynaştırma öğrencisinin eğitimine ilişkin kaynaştırma öğrencileri ile çalışan
devlet kurumunda görevli uzmanlar arasında, destek eğitim kurumunda görevli
uzmanlar arasında ve devlet kurumu ile destek eğitim kurumunda görevli uzmanlar
arasında iş birliğinin yetersiz olduğu düşünülmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Kaynaştırma eğitimi, bireyselleştirilmiş eğitim programı, uzmanlar arası işbirliği, zihinsel yetersizlik, otizm

Kaynakça

• Avcıoğlu, H. (2009). Rehberlik ve araştırma merkez (RAM) Müdürlerinin tanılama, yerleştirme-izleme, bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) Geliştirme ve kaynaştırma uygulamasında karşılaşılan sorunlara ilişkin algıları. Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri,12(3), 2009-2031. https://doi.org/10.17556/erziefd.402532
• Balcı, A. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma. Ankara: Pegem.
• Balo, E. D. (2015). İlkokullardaki kaynaştırma eğitimi uygulamalarında karşılaşılan sorunlar ve çözüm önerileri. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
• Batu, E. S. (2011). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İbrahim H. Diken (Ed.), Özel eğitime gereksinim duyan çocuklar ve özel eğitim (s. 89-107). Ankara: Pegem.
• Batu, E. S. (2014). Kaynaştırma ve destek özel eğitim hizmetleri. İbrahim H. Diken (Ed.) Özel eğitime gereksinim duyan çocuklar ve özel eğitim (s. 89-107). Ankara: Pegem.
• Batu, S. (2000). Kaynaştırma, destek hizmetler ve kaynaştırmaya hazırlık etkinlikleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 2(4), 35-45. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/39/47/414.pdf
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, E. Ö., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2015). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
• Cankaya Ö. & Korkmaz, İ. (2012). Zihin İlköğretim I. kademede kaynaştırma eğitimi uygulamalarının sınıf öğretmenlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 1-16. http://kefad.ahievran.edu.tr/InstitutionArchiveFiles/f44778c7-ad4a-e711-80ef 00224d68272d/d1a3a581-af4a-e711-80ef-00224d68272d/Cilt13Sayi1/JKEF_13_1_2012_1_16.pdf
• Cavkaytar, A. (2012). Özel eğitime gereksinim duyan çocuklar ve özel eğitim. İbrahim H. Diken (Ed.), Özel eğitime gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (s. 1-28). Ankara: Pegem.
• Çerezci, Ö. (2015). Okulöncesi eğitim kurumlarında yapılan kaynaştırma eğitimi uygulamalarının kaynaştırma kriterleri açısından değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Çuhadar, Y., (2006). İlköğretim okulu 1-5. sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi olan öğrenciler için bireyselleştirilmiş eğitim programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğretmenleri ve yöneticilerin görüşlerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
• Eripek, S. (2012). Zihinsel yetersizliği olan bireyler ve eğitimleri. Ankara: Eğiten Kitap.
• Gable, R. A., & Korinek, L., & McLaughlin, V. L. (2000). Collaboration in the schools: ensuring success. Joyce S. Choate (Eds.), Successfull inclusive teaching proven ways to detect and correct special needs (p. 450-470). Needham Heights: Allyn and Bacon.
• Gezer, M. S., (2017). Sınıfında kaynaştırma öğrencisi bulunan okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine yönelik rol algılarının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Gürgür, H. (2013). İşbirliği süreci. İbrahim H. Diken (Ed.), İlköğretimde Kaynaştırma (s. 232-254). Ankara: Pegem.
• Horn, E., Thompson, B., & Nelson, C. (2004). Collaborative teams. Including students with severe disabilities, 17-32.
• Hunt, P., Soto, G., Maier, J., & Doering, K. (2003). Collaborative teaming to support students at risk and students with severe disabilities in general education classrooms. Exceptional children, 69(3), 315-332. http://ataacstrategies.pbworks.com/w/file/fetch/55065250/UPS.Hunt%20et%20al%202003.pdf
• Karaca, M. A., (2018). Kaynaştırma eğitimi programının öğretmenlerin kaynaştırma uygulamalarındaki mesleki yeterliliklerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 1-13. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/39/52/482.pdf
• Kargın, T., Acarlar, F., & Sucuoğlu, B. (2005). Öğretmen, yönetici ve anne-babaların kaynaştırma uygulamalarına ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 4(02), 55-76. https://doi.org/10.1501/Ozlegt_0000000207
• Kargın T. (2010). Özel gereksinimli öğrencilerin yerleştirilmesi ve BEP. A. Gönül Akçamete (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (s. 77-109). Anakra: Kök.
• Kellyman, C. N. (2014). Percepiıons of collaboration among high school general education and special education teachers in inclusive classrooms. Doctor of Philosophy, Capella University, Minneapolis.
• Kozaryn-Miskavitch, R. A. (2006). A qualitative study examining collaboration between general education and special education teachers in ınclusive classrooms. Doctor of Education, University of Hartford.
• MEB. (2004). Bireyselleştirilmiş eğitim programı. Ankara: MEB. https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2013_09/18015222_bireyselletirilmieitimprogram.pdf
• MEB. (2017). Rehberlik hizmetleri yönetmeliği. (Resmi Gazete. 30236) http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/11/20171110-2.htm
• MEB. (2018). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. (Resmi Gazete. 30471) http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2018/07/20180707-8.htm
• Metin, N. (2011). Kaynaştırma. Necate Baykoç (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim (s. 87-104). Ankara: Eğiten Kitap.
• Murphy, S. (2013). The roles of speech-language pathologists and special education teachers in service provision for special needs students: an examination of the collaboration between professionals. Master of Science, William Paterson University, New Jersey.
• Nuraydın, H. D., (2018). Sınıflarında kaynaştırma öğrencisi olan ve olmayan okulöncesi öğretmenlerinin mesleğe yabancılaşma durumlarının karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Özengi, S. Ş., (2009). Eskişehir ilinde kaynaştırmanın yürütüldüğü ilköğretim okullarındaki rehber öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Öztürk, C. Ç. & Eratay, E. (2010). Eğitim uygulama okuluna devam eden zihin engelli öğrencilerin öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı hakkında görüşlerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 10(2), . http://dergipark.ulakbim.gov.tr/aibuefd/article/view/5000091461/5000084833
• Raver, A. S. (2009). Assessment and individualized interventions. Sharon A. Raver (Eds.), Early childhood special education – 0 to 8 years strategies for possitive outcomes (p. 51-74). New Jersey: Pearson Education.
• Reyes, E. R. (2010). Descriptive study of collaboration in general and special education in two school districts: perceptions of the principals and teachers toward sustainability. Doctor of Education, Edgewood College, Madison.
• Saldana, J. (2011). Fundamentals of qualitative research. New York: Oxford University.
• Salend, J. S. (1998). Effective mainstreaming creating inclusive classrooms. New Jersey: Prentice-Hall.
• Smith, D. D. (2001). Introduction to special education teaching in an age of opportunity. Needham Heights: Allyn and Bacon.
• Sucuoğlu, B. (1996). Kaynaştırma programlarında anne baba katılımı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 2(2), 25-43. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/39/45/379.pdf
• Şahin, S. (2017). İlköğretim kaynaştırma ortamlarında eğitim alan özel gereksinimli öğrencilerin veli ve sınıf öğretmenlerinin kaynaştırma uygulamalarına yönelik görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Şekercioğlu, B. (2010). İlköğretim II. Kademede branş öğretmenlerinin, kaynaştırma uygulamalarında karşılaştıkları sorunlar ile ilgili görüşleri. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.