Developing the Self-Efficacy Scale of Teachers' Digital Teaching Material Development

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 2, 40 - 56, 30.12.2019

Özgen Korkmaz Cemre Arıkaya Yeliz Altıntaş

Öz

The aim of
this study is to develop a scale to determine the material creation
self-efficacy with the current web 2.0 tools, in accordance with the changing
qualifications of teachers in the course of time. The study group consists of
132 participants in total of 308 participants, while 176 are teachers. In order
to examine the construct validity of the scale, exploratory and confirmatory
factor analyzes were performed. After the necessary items were removed, item
total correlation method was used to test the level of service of the remaining
38 items. Pearson’s r test for validity of the scale; In order to determine the
distinguishability of the items, 27% upper group and 27% subgroup were
determined and the difference between the groups was examined. In order to
obtain reliability, internal consistency coefficients were calculated, and
stability tests were performed with test-retest method. The scale consists of 3
factors and 38 items. The factors are named with regard to the item contents.
14 items under the Web 2.0 Development factor, 18 items under the Design factor
and 6 items under the Negative Outlook factor were formed. The Cronbach Alpha
value of the factors in the scale is 0,961. The factors determined in the scale
explained 62% of the total variance. As a result of the analysis, the scale was
found to be valid and reliable.

Anahtar Kelimeler

Digital teaching material, self-efficacy, e-content

Öğretmenlerin Dijital Öğretim Materyali Geliştirme Öz-Yeterlik Ölçeğinin Geliştirilmesi Çalışması

Öz

Bu araştırmanın amacı öğretmenlerin zaman içinde değişen yeterliliklerine uygun olarak, güncel web 2.0 araçları ile materyal oluşturma öz-yeterliğini belirlemek için bir ölçek geliştirilmektir. Toplamda 308 katılımcının 132’sini öğretmenler oluştururken, 176’sını öğretmen adayları oluşturmaktadır. Elde edilen veriler üzerinden ölçeğin yapı geçerliliğine bakılması için açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri yapılmıştır. Gerekli maddeler çıkarıldıktan sonra kalan 38 maddenin, amaca hizmet etme düzeyini test edebilmek için madde toplam korelasyon yöntemi kullanılmıştır. Ölçeğin geçerliliği için Pearson’s r testi; Maddelerin ayırt ediciliğini belirlemek için %27 üst grup ve %27 alt grup belirlenerek gruplar arasındaki farka bakılmıştır. Güvenirliğini elde etmek üzere iç tutarlılık katsayıları hesaplanarak, test tekrar test yöntemi ile kararlılık testleri yapılmıştır. Ölçek 3 faktörden ve 38 maddeden oluşmaktadır. Faktörler madde içerikleri göz önünde bulundurularak isimlendirilmiştir. “Web 2.0 Geliştirme” faktörü altında 14 madde, “Tasarım” faktörü altında 18 madde ve “Olumsuz Bakış” faktörü altında 6 madde şeklinde bir yapı oluşturulmuştur. Ölçekteki faktörlerin toplamının Cronbach Alpha değeri ise 0,961’dır. Ölçekte belirlenen faktörler toplam varyansın%62’sini açıkladığı belirlenmiştir. Analizler sonucunda ölçeğin geçerli ve güvenilir olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

dijital öğretim materyali, öz-yeterlik, e-içerik

Kaynakça

• Altıparmak, M., Kurt, İ., D. & Kapıdere, M. (2011). E-Öğrenme ve Uzaktan Eğitimde Açık Kaynak Kodlu Öğrenme Yönetim Sistemleri, Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri, İnönü Üniversitesi, Malatya, (http://ab.org.tr/ab11/liste.html).
• Andersen, A.M., Dragsted, S., Evans, R.H. & Sorensen, H. (2004). The relationship between changes in teachers’ self-efficacy beliefs and the science teaching environment of danish first-year elementary teachers. Journal of Science Teacher Education, 15(1), 25-38.
• Anderson, P. (2007). What is Web 2.0? Ideas, Technologies and implications for education. JISC Technology and Standards Watch. http://coolkidlit4socialstudies.pbworks.com/f/Web+Two+Point+O+Lesson.pdf adresinden 05.03.2017 tarihinde erişilmiştir.
• Arslan, İ. (2011). Flash İle Reusable Mobil Öğrenme Nesneleri Üretimi,5th International Computer&Instructional Technologies Symposium, s. 383-389, Fırat Üniversitesi, Elazığ.
• Bakaç, E. & Özen, R. (2015). Materyal tasarımı öz-yeterlik inancı ölçeği: geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Human Sciences, 12(2), 461-476. doi: 10.14687/ijhs.v12i2.3341. Balcı, A. (2009). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Bandura, A. (1997). Self-efficacy. The exercise of control. New York: W. H. Freeman and Company.
• Bayrakçı, M. & Demirbaş, M. (2013). Kimya Öğretiminde Öğrenci Motivasyonu: Türkiye Örneği, Kırıkkale Üniversitesi (http://www.heppyportal.fadgradenigo.it/files/SMO_reports_nat/TR_National%20Repo rt%20on%20Students%20Motivation_TR.pdf).
• Birişçi, S., Kul, Ü., Aksu, Z., Akaslan, D. & Çelik, S. (2018). Web 2.0 Hızlı İçerik Geliştirme Öz-Yeterlik İnancı Belirlemeye Yönelik Ölçek (W2ÖYİÖ) Geliştirme Çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama. Cilt:8 Sayı:1.
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Cabı, E. (2015). Dijital Teknolojiye Yönelik Tutum Ölçeği. Kastamonu Eğitim Dergisi.
• Coşkun, B. (2015). İletişim teknolojilerinin stratejik kaynak yönetimi: Türk Telekomünikasyon Anonim Şirketi (ttaş) örneği, Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 1 (1) 2015, 31-53.
• D’souza, Q. (2006). Web 2.0 ideas for educators. http://www.teachinghacks.com/audio/100ideasWeb2educators.pdf adresinden 05.03. 2019 tarihinde alınmıştır.
• Deperlioğlu, Ö. & Sarpkaya, Y. (2009). Öğretim Yönetim Sistemleri İçin Örnek Veri Tabanı Tasarımı. Bilişim Teknolojileri Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1.
• Friesen, N.,Fisher, S. & Roberts, A. (2001). Metadataforeducationalobjectrepositories. http://www.cancore.ca/ppt/cancoreimsottawa_files/frame.htm. (Erişim Tarihi: Mart, 2019).
• Georgiev, T.,Georgieva, E. & Smrikrov, A. (2004). M-Learning - a New Stage of Е-Learning , International Conference on ComputerSystemsand Technologies –CompSysTech, 28-128-5.
• Gökdaş, İ. & Kayri, M. (2005). E-Öğrenme ve Türkiye açısından sorunlar, çözüm önerileri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Elektronik Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2).
• Kalelioğlu, F. (2013). Temel Kavramlar. Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı (Ed. Emine Cabı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Kumar, S. & Kushwaha, A. K. (2010). Development of an innovative e-content generation process. In Technology for Education (T4E), 2010 International Conference,180-185.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). (2011). http://fatihprojesi.meb.gov.tr/tr/index.php, (Erişim Tarihi: Mart, 2019).
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). (2012). Eğitimde FATİH projesi web sayfası. http://fatihprojesi.meb.gov.tr
• Myers, W. H. (2000). A structural equation model of family factors associated with adolescent depression.
• O’Reilly T. (2007). What is web 2.0: design patterns and business models for the next generation of software. Communications & Strategies, 65, 17-37.
• Ocak, G. & Karakuş, G. (2018). Öğretmen Adaylarının Dijital Okur-Yazarlık Öz-Yeterliliği Ölçek Geliştirme Çalışması. Kastamonu Education Journal. 26(5), 1427-1436. doi: 10.24106/kefdergi.1931.
• O'Reilley, T. (2007). What Is Web 2.0: Design Patterns and Business Models for the Next Generation of Software. MPRA Paper No. 4580, posted 23. Online at http://mpra.ub.uni-muenchen.de/4580/
• Özarslan, M., Kubat, B. & Bay, Ö.F. (2007). Uzaktan Eğitim için Entegre Ofis Dersi’nin Web Tabanlı İçeriğinin Geliştirilmesi ve Üretilmesi. Akademik Bilişim Konferansı,159166, Dumlupınar Üniversitesi, Kütahya.
• Özdamar, K. (2004). Tabloların Oluşturulması, Güvenirlik ve Soru Analizi. Paket Programlarla İstatistiksel Veri Analizi-1. 5th ed. Eskişehir: Kaan Kitabevi. p.201-50, 621.
• Özkan, Ö., Tekkaya, C. & Çakıroğlu, J. (2002). Fen bilgisi aday öğretmenlerin fen kavramlarını anlama düzeyleri, fen öğretimine yönelik tutum ve öz-yeterlik inançları, V. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi, ODTÜ, Ankara.
• Pajares, F. (1996). Self-efficacy beliefs in academic settings. Review of Educational Research, 66(4), 543-578.
• Pan, S. C. & Franklin, T. (2011). In-Service teachers’ self-efficacy, Professional development, and web 2.0 tools for ıntegration. New Horizons in Education, 59(3), 28-40.
• Roberts, J. K., Henson, R. K., Tharp, B. Z. & Moreno, N. (2001). An examination of change in teacher self-efficacy beliefs in science education based on the duration of in-service activities. Journal of Science Teacher Education, 12(3), 199-213.
• Saraç, A.E., Koçoğlu, F. Ö. & Reis, Z. A. (2011). Web Tabanlı Eğitimde İçerik Tasarımı. Akademik Bilişim Konferansı, İnönü Üniversitesi, Malatya (http://ab.org.tr/ab11/liste.html).
• Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H. & Müler, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive Goodness-Of-Fit Measures Of Psychological Research Online, (8), 2, 23-74.
• Seferoğlu, S. & Yağcı, E. (2001). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Smith, J. P. (1996). Efficacy and teaching mathematics by telling: a challenge for reform. Journal for Research in Mathematics Education. 27(4), 587-616.
• Sun, P.C.,Tsai, R.J., Finger, G., Chen, Y.Y. & Yeh., D. (2008). What drives a successful eLearning? An empirical in vestigation of the critical factors influencing learner satisfaction, Computers&Education 50 (2008) 1183–1202.
• Thompson, J. (2007). Is education 1.0 ready for web 2.0 students?. Innovate: Journal of Online Education, 3(4), No: 5.
• Tschannen-Moran, M. & Hoy, A. W. (2001). Teacher efficacy: Capturing an elusive construct. Teaching and Teacher Education, 17(7), 783-805.
• Türk Dil Kurumu (TDK). (2014). Büyük Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu. 05.03.2019 tarihinde http://www.tdk. gov.tr/index adresinden alınmıştır.
• Uşun, S. (2000). Özel öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Pegema Yayınları.
• Yalın, H. İ. (2007). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. (19. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yılmaz, B. A. (2013). Eğitimde FATİH Projesi ve Eğitim Bilişim Ağı (EBA). XV. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri 23-25 Ocak 2013. Akdeniz Üniversitesi, Antalya.