Fen Eğitimcilerinin Yürüttüğü Yaşam Becerilerini Kazandırma Süreçlerinin ve Önerilerinin İncelenmesi

Yıl 2023, , 1 - 55, 30.03.2023

Arzu Kirman Bilgin , Nesli Kala , Tufan İnaltekin , Sibel Er Nas , Hava İpek Akbulut , Tülay Şenel Çoruhlu , Sündüs Yerdelen

https://doi.org/10.30964/auebfd.849092

Cited By: 1

Öz

Fen bilimleri dersi öğretim programının amaçlarından biri öğrencilere yaşam becerilerini kazandırmaktır. Öğretmenlerin, adaylık süreçlerinde bu becerilere yönelik mesleki bilgileri edinmeleri gerekmektedir. Bu mesleki bilgileri edinmelerinin yolu kendilerinin yaşam becerilerini kazanmalarından geçmektedir. Fen bilgisi öğretmen adaylarının bu becerilerle donanmalarında büyük rol ise fen eğitimcilerine düşmektedir. Fakat fen eğitimcilerinin fen bilgisi öğretmen adaylarına bu becerileri kazandırabilecek bir kılavuzlarının olmadığı görülmektedir. Bu durumun saptanmasından yola çıkılarak bu araştırmada, Fen Bilimlerinde Yaşam Becerileri Eğitimi Kılavuzunu tasarlayabilmek için fen eğitimcilerinin öğrenme ortamlarında yaşam becerilerini kazandırma adına yürüttükleri ders süreçlerinin ve önerilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Özel durum yöntemi ile yürütülen araştırmaya ülkemizin her bölgesinden üçer fen eğitimcisi katılmıştır. Mülakatlar yoluyla elde edilen verilere içerik analizi uygulanmıştır. Araştırma sonucunda fen eğitimcilerinin en fazla takım çalışması ve iletişim becerilerine, en az ise girişimcilik becerisine odaklandıkları saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

fen bilgisi, fen eğitimcileri, yaşam becerileri, öğretmen adayı, mesleki bilgi

Destekleyen Kurum

TÜBİTAK

Proje Numarası

117K993

Teşekkür

Bu araştırma makalesi “Bağlam Temelli Öğrenme Uygulamaları İle Zenginleştirilmiş Fen Bilimlerinde Yaşam Becerileri Eğitimi Kılavuzunun Tasarlanması, Uygulanması ve Değerlendirilmesi” isimli 117K993 kodlu TÜBİTAK projesinin bir bölümünü oluşturmaktadır.

Investigation of Science Educators’ Life Skills Gaining Processes and Suggestions

Öz

One of the objectives of the science curriculum is to provide students with life skills. Teachers need to acquire professional knowledge regarding these skills during their pre-service period. Acquiring professional knowledge regarding life skills is only possible by equipping themselves with these skills. The most important role in this process during which pre-service science teachers acquire life skills belongs to science educators. However, it is seen that science educators do not have a guide to help them while equipping pre-service science teachers with these skills. Based on this gap, the current study seeks to analyze science educators’ lesson processes and recommendations that they employ while equipping their students with life skills, so as to design a Science Education Life Skills Guide. This is a case study with three participants from each geographical region of Turkey. The data were collected via interviews and content analysis was made. The study showed that science educators mostly focus on teamwork and communication skills while devoting the least amount of time to entrepreneurship skills.

Anahtar Kelimeler

Science, science educators, life skills, pre-service teacher, professional knowledge

Proje Numarası

117K993

Kaynakça

• Alaca, M. B. (2019). Fen bilgisi öğretmen adaylarının iletişim becerisi ile ilgili mesleki bilgilerinin ve bu beceriyi kullanma durumlarının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Trabzon Üniversitesi, Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Trabzon.
• Areesophonpichet, S. (2013). A Development of Analytical Thinking Skills of Graduate Students by using Concept Mapping, The Asian Conference on Education. Osaka, Japan
• Arıol, Ş. (2009). Matematik Öğretmen Adaylarının Bütüncül (holistik) ve Analitik Düşünme Stillerinin Matematiksel Problem Çözme Becerilerine Etkisi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İlköğretim Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Ayvacı, H. Ş., Er Nas, S. ve Dilber, Y. (2016). Bağlam temelli rehber materyallerin öğrencilerin kavramsal anlamaları üzerine etkisi: “İletken ve yalıtkan maddeler” örneği. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 51-78.
• Baer, J. and Kaufman, J. C. (2012). Being creative inside and outside the classroom: How to boost your students’ creativity–and your own. Rotterdam: Sense Publishers.
• Baker, S. B. and Shaw, M. C. (1987). Improving counseling through primary prevention. Ohio: Merrill Publishing Company
• Behn, R. D. and Vaupel, J. W. (1976). Teaching analytical thinking. Policy Analysis, 2(4), 663-692.
• Bergland, B. (1974). Promoting Adolescent Career Information--Seeking and Information--Processing Behaviors with Group Social Models and Structured Group Counseling. Final Report.
• Bloom, B. S., Engelhart, M.D., Furst, E.J. Hill, W. H. and Krathwohl, D. R. (1956). Taxonomy of Educatıonal Objectıves: The Classification of Educational Goals, Longman. London.
• Buchanan, J.T. & Henig, M.I. (1996). Solving MCDM problems: process concepts. Journal of Multi-Criteria Decision Analysis, 5(1), 3-11.
• Černevičiūtė, J. and Strazdas, R. (2018). Teamwork management in creative industries: Factors influencing productivity. Entrepreneurship and Sustainability Issues,6(2), 503-516.
• Cohen, L. and Manion, L. (1994). Research methods in education (4th ed.). Newyork: Rutledge.
• Dewey, R. A. (2007). Psychology: An introduction, [http://www.intropsych.com]. Erişim: 30.08.2018
• Egan, G. (1994). Psikolojik danışmaya giriş (F. Akkoyun, Çev.). Ankara: Form Ofset.
• Er Nas, S., Şenel Çoruhlu, T., Çalık, M., Ergül, C. ve Gülay, A. (2019). Öğrenme güçlüğü yaşayan ortaokul öğrencilerine yönelik fen deneyleri kılavuzunun etkililiğinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilgisi Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 20(3), 501-534.
• Guilford, J.P. (1967). The nature of human intelligence. New York, NY: McGraw Hill.
• Hareket, E., Erdoğan, E. ve Dündar, H. (2016). Türk eğitim sistemine ilişkin bir durum çalışması. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 287-299.
• Harris, P. R. and Harris, K. G. (1996). Managing effectively through teams. Team performance management: An International Journal, 2(3), 23-36.
• Henderson, J. and Wellington, J. (1998). Lowering the language barrier in learning and teaching science. School Science Review, 79(288), 35–46.
• Hu, W., Wu, B., Jia, X., Yı, X., Duan, C., Meyer, W. and Kaufman, J. C. (2013). Increasing students' scientific creativity: The “learn to think” intervention program. The Journal of Creative Behavior, 47(1), 3-21.
• Jeffrey, B. and Craft, A. (2004) Teaching creatively and teaching for creativity: Distinctions and relationships. Educational Studies, 30(1), 77-87.
• Jime´ nez-Aleixandre, M. P. (2002). Knowledge producers or knowledge consumers? Argumentation and decision making about environmental management. International Journal of Science Education, 24(11), 1171-1190.
• Johnson, D. W. and Johnson, R. T. (1999). Learning Together an Alone: Cooperative, competitive, and individualistic learning ( 5th ed.). Needham Heights: Massachusetts: Allyn and Bacon.
• Kets De Vries, M. F. R. (1999) High-performance teams: Lessons from the Pygmies. Organisational Dynamics, Winter, pp. 66-77.
• Khishfe, R. (2012). Nature of science and decision-making. International Journal of Science Education, 34(1), 67-100.
• Kirman Bilgin, A. (2019). Bağlam temelli öğrenme ve yaşam becerileri. Kirman Bilgin, A. (Ed.), Fen bilgisinde yaşam becerileri eğitimi içinde (s. 2-50). Ankara: Pegem Akademi.
• Koopman, R., Hammer, M. and Hakkert, A. (2013). Teaching teachers in effectual entrepreneurship. 2nd Effectuation Conference, June 3rd - 4th 2013, Lyon, France. Kwok, S. (2018). Science education in the 21st century. Nature Astronmy, 2(7), 530–533.
• Kyle-Rudick, C., Quiñones-Valdivia, F. I., Hudachek, L., Specker, J. and Goodboy, A. K. (2019). A communication and instruction approach to embodied cultural and social capital at a public, 4-year university. Communication Education, 68(4), 438-459.
• Larson, L. C. and Miller, T. N. (2011). 21st century skills: prepare students for the future, Kappa Delta Pi Record, 47(3), 121-123.
• Lynn, E. M. (2009). In‐service teacher education in classroom communication. Communication Education, 26(1), 1-12.
• Marzano, R. J. (2001). Designing a new taxonomy of educational objectives, Thousand Oaks, CA: CorwinPress.
• Mbanefo, M. C. and Eboka, O. C. (2017). Acquisition of innovative and entrepreneurial skills in basic science education for job creation in Nigeria. Science Education International, 28(3), 207-213.
• Mentzer, N. (2011). High school engineering and technology education integration through design challenges. Journal of STEM Teacher Education, 48(2), 103-136.
• Miller, D. (1983). The correlates of entrepreneurship in three types of firms. Management Science, 29(7), 770–791.
• Milli Eğitim Bakanlığı (2018). Fen bilimleri dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. sınıflar). Ankara: Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
• Moemeke, C. D. (2013). Innovating science education for technical entrepreneurship: The curriculum dimension. Business & Entrepreneurship Journal, 2(2), 39-46.
• Morrison, K. (1998). Management theories fo reducational change. London: Paul Chapman Publishing Ltd.
• Natale, S.M., Sora, S.A. and Kavalipurapu, S.B. (2004). Leadership in teams: managerialresponses. Team performance Management, 10, 45-52.
• Nordin, K. and Broeckelman-Post, M. A. (2019). Can I get better? Exploring mindset theory in the introductory communication course. Communication Education, 68(1), 44-60.
• Olça, M. (2015). Probleme Dayalı Öğrenme Yönteminin Öğrencilerin Analitik Düşünme Becerileri, Kavramsal Anlamaları ve Fene Yönelik Tutumları Üzerine Etkileri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilgisi Enstitüsü, İzmir.
• Onwuachu, W. C. and Okoye, P. O. (2012). Relevance of basic science curriculum for entrepreneurship skill acquisition. Knowledge Review, 26(4), 6-13.
• Oplatka, I. (2014). Understanding teacher entrepreneurship in the globalized society: Some lessons from self-starter Israeli school teachers in road safety education. Journal of Enterprising Communities: People and Places in the Global Economy, 8(1), 20-33.
• Oskay, Ü. (2001). İletişimin ABC’si. İstanbul: Der Yayınları.
• Polya, G. (1945). How toSolveIt: A New Aspect of Mathematical Method. Princeton, NJ: Princeton UniversityPress.
• Runco, M. A. and Jaeger, G. J. (2012). The standard definition of creativity. Creativity Research Journal, 24(1), 92-96.
• Shane, S. and Venkataraman, S. (2001). Entrepreneurship as a field of research: A response to Zahra and Dess Singh, and Erickson. Academy of Management Review, 26, 13-17.
• Smith, K. (1996). Cooperative Learning: makegroupworkwork. New DirectionsforTeachingand Learning, 67, Fall, pp. 71-82.
• Steele, K., Regan, H. M., Colyvan, M. & Burgman, M. A. (2007). Right decisions or happy decision‐makers?. Social Epistemology: A Journal of Knowledge, Culture and Policy, 21(4), 349-368.
• Sternberg, R. J., Grigorenko, E., L. and Zhang, L. (2008). Styles of learning and thinking matter in ınstructionand assessment. Perspectives on Psychological Science, 3(6), 486-506.
• Torrance, E. P. (1974). Torrance Tests of Creative Thinking: Norms-technical manual. Bensenville, IL: Scholastic Testing Service.
• Ümmet, D. ve Demirci, G. (2017). Yaşam becerileri eğitimi kapsamında yürütülen grupla psikolojik danışma uygulamasının ortaokul öğrencilerinin iyi oluşları üzerindeki etkisi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilgisi Dergisi, 45(45), 153-170.