Meslek Yüksekokulu Öğrencilerinin Biyofili Düzeyleri

Yıl 2022, Sayı: 13, 203 - 216, 31.12.2022

Meryem Konu Kadirhanoğulları , Esra Özay Köse

https://doi.org/10.21733/ibad.1121648

Öz

Bu araştırmanın amacı bir devlet üniversitesine bağlı meslek yüksekokulu öğrencilerinin biyofili düzeylerini belirlemektir. Tarama modelinde yürütülen bu araştırmanın örneklemi 2021-2022 eğitim-öğretim yılında 275 kız 171 erkek olmak üzere toplam 446 öğrenciden oluşmaktadır. Verilerin toplanmasında “Biyofili Ölçeği” kullanılmıştır. Veriler, normal dağılım göstermediğinden non parametrik istatistiklerden Mann Whitney U testi ve Kruskal-Wallis H testi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öğrencilerin biyofili ölçeği alt boyut ve ortalama puanları toplamlarının cinsiyete göre anlamlı bir farklılık gösterip göstermediğini belirlemek için yapılan analizden elde edilen bulgulara göre öğrencilerin biyofili ölçeğine ait Faktör 1 Faktör 2 ve Faktör 4 puanları ile cinsiyetleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık olduğu, Faktör 3 ve ortalama puanları ile cinsiyetleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık olmadığı saptanmıştır. Öğrencilerin biyofili ölçeği alt boyut ve ortalama puanları bölümler açısından Kruskal-Wallis testi kullanılarak karşılaştırılmıştır. Öğrencilerin biyofili ölçeğine ait Faktör1, Faktör 2, Faktör 3 ve ortalama puanları ile bölümleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık olduğu, Faktör 4 puanları ile bölümleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir farklılık olmadığı saptanmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara yönelik; öğrencilere verilecek doğa eğitimine ilköğretim düzeyinden başlanması gerektiği, öğrencilerde biyofili düzeyinin artması için doğada mümkün olduğunca çok türün incelenmesi, birçok türü bir arada görmek için botanik ve hayvanat bahçelerinin ziyaret edilmesi, müfredatlarda doğa ile daha iç içe olabilecek uygulamalara yer verilmesi gerektiği şeklinde önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Biyofili, ölçek, üniversite öğrencileri

Bıophılıc Levels of Vocatıonal School Students

Öz

In this study, it was aimed to determine the biophilia levels of vocational school students affiliated with a state university. The sample of this research, which was carried out in the screening model, consists of a total of 446 students, 275 girls and 171 boys, in the 2021-2022 academic year. “Biophilia Scale” was used to collect data. Since the data did not show a normal distribution, they were analyzed with the Mann Whitney U test and Kruskal-Wallis H test, which are non-parametric statistics. As a result of the research, according to the findings obtained from the analysis carried out to determine whether the totals of the students' biophilia scale sub-dimensions and average scores show a significant difference according to gender, there is a statistically significant difference between the Factor 1, Factor 2 and Factor 4 scores of the students' biophilia scale and their gender. It was determined that there was no statistically significant difference between the mean scores of 3 and their genders. The sub-dimensions and average scores of the students' biophilia scale were compared in terms of departments using the Kruskal-Wallis test. It was determined that there was a statistically significant difference between the students' Biophilia scale Factor1, Factor 2, Factor 3 and average scores and their departments, and there was no statistically significant difference between the Factor 4 scores and their departments. The following suggestions are given for the results obtained from the research; The nature education to be given to the students should be started from the primary education level, to increase the level of biophilia in the students, to examine as many species in nature as possible, to visit the botanical and zoo gardens to see many species together, and to include practices that can be more intertwined with nature in the curricula.

Anahtar Kelimeler

biophilia, scale, college students

Kaynakça

• Ahmetoğlu, E. (2017). The contributions of familial and environmental factors to children’s connection with nature and outdoor activities. Early Child Development and Care, 1-11.
• Allen, D. T. (1997). Effects of dogs on human health. Journal of the American Veterinary Medical Association 210:1 136-1 139.
• Ardahan, F., & Lapa, T. Y. (2011). Açık alan rekreasyonu: bisiklet kullanıcıları ve yürüyüşçülerin doğa sporu yapma nedenleri ve elde ettikleri faydalar. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 1327-1341.
• Barbiero, G. (2021). Affective ecology as development of biophilia hypothesis. Vis. Sustain, 16, 21-37.
• Bullock, J. R. (1994). Helping children value and appreciate nature. Day Care & Early Education 21(4): 4-8.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri (17. Baskı). Ankara: Pegem Yayınları
• Cemaloğlu, N. (2009). Veri toplama teknikleri: Nicel-nitel. A. Tanrıöğen (Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri içinde (s. 133-164). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Clowney, D. (2013). Biophilia as an environmental virtue. Journal of agricultural and environmental ethics, 26(5), 999-1014.
• Çakır, B., Karaarslan, G., Şahin, E., & Ertepınar, H. (2015). Adaptation of nature relatedness scale to Turkish. Elementary Education Online, 14(4), 1370-1383.
• Demir, E., & Yalçın, H. (2014). Türkiye‟de çevre eğitimi. Turkish Journal of Scientific Reviews, 7(2), 7-18.
• Fromm, E. (1964). The Heart of Man. Harper and Row.
• Glock, J., Meyer, M., & Wertz, S. (1999). Discovering the naturalist intelligence: Science in the school yard. Zephyr Press.
• Grinde, B., & Patil, G. G. (2009). Biophilia: does visual contact with nature impact on health and well-being?. International journal of environmental research and public health, 6(9),
• Gullone, E. (2000a). The development of normal fear: a century of re- search. Clinical Psychology Review 20:429-451.
• Gullone, E. (2000b). The biophilia hypothesis and life in the 21st cen- tury: increasing mental health or increasing pathology? Journal of Happiness Studies 1:293-321.
• Hartig, T., Mitchell, R., De Vries, S., & Frumkin, H. (2014). Nature and health. Annual review of public health, 35, 207-228.
• Heerwagen, J. (2009). Biophilia, health, and well-being. In: Campbell, Lindsay; Wiesen, Anne, eds. Restorative commons: creating health and well-being through urban landscapes. Gen. Tech Rep. NRS-P-39. US Department of Agriculture, Forest Service, Northern Research Station: 38-57.
• İncazlı, S. B., Özer, S. & Yıldırım, Y. (2016). Rehabilitasyon hemşireliğinde hayvan destekli uygulamalar. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi, 5(2), 88-93.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kellert, S. (2009). Biodiversity, quality of life, and evolutionary psychol- ogy. Pages 99-127 in O. E. Sala, L. A. Meyerson, and C. Parmesan, editors. Biodiversity change and human health: from ecosystem ser- vices to spread of disease. Island Press, Washington, D.C.
• Lucas, A. J. ve Dyment, J. E. (2010). Where do children choose to play on the school ground? The influence of green design. Education 3–13, 38(2), 177-189.
• Mayer, F. S., & Frantz, C. M. (2004). The connectedness to nature scale: A measure of individuals’ feeling in community with nature. Journal of Environmental Psychology, 24, 503-515.
• McMillan, J. H. & Schumacher, S. (2006). Research in education: Evidence-based inquiry (6th ed.). USA: Pearson Education. Milli Eğitim Bakanlığı [Meb] (2018). 2023 Eğitim Vizyonu Belgesi, Meb, Ankara
• Mutlu Karanfil, B. (2022). Portfolyoya dayanan aile katılımlı çevre eğitiminin 5. sınıf öğrencilerinin çevreye yönelik farkındalıklarına etkisinin incelenmesi (Master's thesis, Trakya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü).
• Neale, M. C, E. E. Walters, L. J. Eaves, H. H. Maes, and K. S. Kendler. (1994). Multivariate genetic analysis of twin-family data on fear: mixed models. Behaviour Genetics 24:119-139.
• Nisbet, E. K., Zelenski, J. M. ve Murphy, S. A. (2009). The nature relatedness scale: Linking individuals' connection with nature to environmental concern and behavior. Environment and Behavior, 41(5), 715-740.
• Önder, R. (2015). Üniversite öğrencilerinde çevre eğitimi gereksiniminin incelenmesi (Master's thesis, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü).
• Perkins, H. E. (2010). Measuring love and care for nature. Journal of environmental psychology, 30(4), 455-463.
• Schultz P.W. (2001) The structure of environmental concern: Concern for self, other people, and the biosphere. Journal of Environmental Psychology, 21, 327-339.
• Sefalı, A. (2019). Doğa eğitimi etkinliklerinin fen bilgisi öğretmen adaylarının biyofili seviyelerine etkisinin araştırılması. Atatürk üniversitesi, Eğitim bilimleri Enstitüsü. Erzurum.
• Simaika, J. P., & Samways, M. J. (2010). Biophilia as a universal ethic for conserving biodiversity. Conservation Biology, 24(3), 903-906.
• Smith, G. A., & Sobel, D.(2010). Place and community based education in schools. Newyork: Routledge.
• Sönmez, E., & Yerlikaya, Z. (2017). Ortaokul öğrencilerinin çevresel bilgi düzeyleri ve çevreye yönelik tutumları üzerine bir alan araştırması: Kastamonu ili örneği. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(3), 1239-1249.
• TDK (2022). https://sozluk.gov.tr/, erişim tarihi: 30.03.2022.
• Temiz, Z., & Karaarslan Semiz, G. (2019). En iyi Öğretmenim Doğa: Okul öncesinde Doğa Temelli Eğitim Uygulamaları Projesi Kapsamında Hazırlanan Öğretmen Etkinlikleri. Itobiad: Journal of the Human & Social Science Researches, 8(1).
• Ulrich, R. S. (1993). Biophilia, biophobia, and natural landscapes. The Biophilia Hypothesis, 7, 73-137.
• Wilson, E.O. (1984). Biophilia. Harvard University Press, Cambridge, MA.
• Yılmaz, S., & Olgan, R. (2017). Okul öncesi dönem çocuklarının doğaya yakınlık (biyofili) seviyelerinin araştırılması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 1106-1129.