Effect of Turkish Literature in Sezen Aksu's Poems

Yıl 2020, , 296 - 320, 15.03.2020

Derya Kılıçkaya

https://doi.org/10.21733/ibad.664570

Cited By: 1

Öz

Sezen Aksu has managed to maintain its place in Turkish
pop music with her voice and interpretation since 1970s. She sang songs written
by others and songs she wrote herself through years. When the lyrics in these songs are examined, it can be said that
they are not just words, they are written on the experiences. Therefore, these
words, together with successful compositions, influenced people and have been
in the limelight for many years. Thus, the artist succeeds in gaining the love
of the Turkish people with her sincere words. In fact, these words written by
Sezen Aksu are more than a simple song. It would be more accurate to consider
them as poems. She must be aware of this, bringing all his lyrics together
under the name of Eksik Şiir and Eksik Şiir İkinci Kitap. When you read
the poems in the books from the point of view of a literary researcher, we
understand how much the artist is fed by Turkish literature. In many poems it
is possible to find the effects of divan and folk poetry. Not only these, but
also traces of Turkish literature in the Republican Era and beyond can be found.
In this study, the traces of Turkish literature in Sezen Aksu's poems were
investigated and revealed. Her poems are dealt with in terms of subject,
mazmun, genre, style and references in Turkish literature.

Anahtar Kelimeler

Sezen Aksu, Turkish literature

Sezen Aksu’nun Şiirlerinde Türk Edebiyatının İzleri

Öz

Sezen Aksu, 1970’lerden günümüze değin, sesi ve yorumuyla Türk pop müziğindeki yerini korumaya başarmıştır. Başka kişilerin sözlerini yazdığı şarkıları da seslendirmekle birlikte, kendisinin yazdığı şarkıları da söylemiştir. Bu şarkılardaki sözler incelendiğinde onların boş birer laftan ibaret olmadığı, yaşanmışlıkların üzerine kaleme alındığı söylenebilir. Dolayısıyla bu sözler, başarılı bestelerle de bir araya gelince insanları etkilemiş ve yıllar yılı dillerde dolaşmıştır. Böylelikle sanatçı, içten sözleriyle Türk halkının sevgisini kazanmayı da başarır. Aslında Sezen Aksu’nun yazdığı bu sözler basit bir şarkı sözünden daha da ötedir. Bunları birer şiir olarak değerlendirmek çok daha doğru olacaktır. Kendisi de bunun farkında olmalı ki bütün şarkı sözlerini Eksik Şiir ve Eksik Şiir İkinci Kitap adıyla bir araya getirmiştir. Kitaplardaki şiirleri bir edebiyat araştırmacısı gözüyle okuduğunuzda aslında sanatçının Türk edebiyatından ne kadar çok beslendiğini anlarız. Pek çok şiirinde divan ve halk şiirinin etkilerini bulmak mümkündür. Sadece bunlar değil, aynı zamanda Cumhuriyet Dönemi ve sonrasındaki Türk edebiyatından da izler bulunabilir. İşte bu çalışmada, Sezen Aksu’nun şiirlerindeki Türk edebiyatı izleri araştırılacak ve örneklerle ortaya konacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sezen Aksu, Eksik Şiir, Türk Edebiyatı

Kaynakça

• Ahmed Haşim (2004). Piyale, Haz. Sabahattin Çağın, Çağrı Yayınları, İstanbul.
• AKSU, S. (2016). Eksik Şiir İkinci Kitap, Metis Yayınları, İlk Basım, İstanbul.
• AKSU, S. (2018). Eksik Şiir, Metis Yayınları, Altıncı Basım, İstanbul.
• ATAY, O. (2008). Korkuyu Beklerken, İletişim Yayınları, 27. Baskı, İstanbul.
• AYDOĞAN, B. (2005). “Bedri Rahmi Eyuboğlu’nun Şiirlerinde Meyvelerin Önemi ve Kullanılışı”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 14, Sayı 1, s. 85-106.
• ÇELEBİOĞLU, A. (1987). “Ninnilerimiz”, Erdem, Cilt 3, Sayı 7, Ocak, s. 211-238.
• ECEVİT, H. (2018). Attilâ İlhan’ın Şiirlerinde Kadın, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dan. Yaşar Şenler, Edirne.
• ELÇİN, Ş. (2000). Halk Edebiyatına Giriş, Akçağ Yayınları, Altıncı Baskı, Ankara.
• FEYZİOĞLU, N. (2010). “Gelin Ağıtları Üzerine Bir Değerlendirme”, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Cilt 17, Sayı 43, s. 73-92.
• GARİPER, C. (2002). “Karacaoğlan’dan Sabahattin Ali’ye Tevekkülün ve Başkaldırının Şiiri”, İlmî Araştırmalar, Sayı 14, Ocak, s.61-72.
• GÖDE, H. A. (2010). “Kına Türküleri Üzerine”, Folklor \ Edebiyat, Sayı 64, s. 163-180.
• GÖZAYDIN, N. (1989). “Anonim Halk Şiiri Üzerine”, Türk Dili, Türk Şiiri Özel Sayısı III, Sayı 445-450, Ocak- Haziran, s. 1-104.
• KANTER, M. F. (2011). “Tevfik Fikret ve Ahmet Haşim’in Şiirlerinde Ütopya”, Turkish Studies, Volume 6\ 3 Summer, s. 963-972.
• KOŞAR, E. (2010). “Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun Karadut Şiirinde Halk Kültürü İzleri”, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 2, Sonbahar, s. 81-88.
• MİRZAOĞLU, F. G. (2019). “Gurbet Türkülerinde İstanbul İmgesi: ‘Yârim İstanbul’u Mesken mi Tuttun?’ ”, Folklor \ Edebiyat, Cilt 25, Sayı 100, s. 849-859.
• ÖZGER, M. (2011). “Turgut Uyar Şiirinde Denge Metaforu”, Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, Cilt 1, Sayı 2, Temmuz, s.131-142.
• PALA, İ. (2003). Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü, Leyla ile Mecnun Yayıncılık, Onuncu Baskı, İstanbul.
• SEFERCİOĞLU, M. N. (Tarihsiz). Nev’î Divanının Tahlili, Akçağ Yayınları, İkinci Baskı, Ankara.
• TARANCI, C. S. (2014). Otuz Beş Yaş: Bütün Şiirleri, Can Yayınları, İstanbul.
• ULUDAĞ, M. E. (2013). “Ahmet Arif’in Şiirlerinde Anadolu Sevgisinin Yansımaları”, Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Sayı 49, s. 203-210.